Liefde is. Punt.

Lieve Valentijn,

Het is misschien een beetje gek om op deze manier het woord zo aan je te richten. Maar op deze speciale liefdesdag mag dat wel geloof ik. Bovendien wist ik ook geen andere manier dan de luchtpost in te schakelen om je linea recta te kunnen bereiken. Het spijt me dat ik geen tijd meer had om een bos romantische rozen voor je te bestellen. Of om een driedimensionale kaart voor je te kopen met toeters en bellen. Een chocolade hartje op je kussen te leggen. Je bed te besprenkelen met rozenwater met hier en daar een bergje rozenblaadjes. Een diner voor twee in het schijnsel van het kaarslicht. Een schitterende serenade voor je te verzorgen. Een tv programma in te schakelen om je op ludieke wijze te verrassen. Niets van dat alles. 

Een schrale troost is het hopelijk dan wel dat ik echt een boodschap voor je heb. Ja, voor jou. Niemand anders op deze wereld dan jij. Ik wil je iets vertellen. Mijn hart met je delen. Misschien overval ik je hiermee en als dit zo is, weet dat dit absoluut niet mijn bedoeling is. Ik heb er ook een tijdje over nagedacht of ik je wel zou schrijven. Twijfel of het wel zou aankomen. Maar ik kan er niet meer om heen. Het werd steeds moeilijker om voor me te houden hoe ik me echt voel. Verbergen gaat gewoon niet meer. Ik merk het aan alles. Mijn hart begint sneller te kloppen als je in mijn buurt bent. Er verschijnt een spontane glimlach op mijn gezicht. Sprankeling borrelt op vanuit mijn diepste en bellen spatten uit elkaar van plezier. De warmte die ik voel van binnen vervult mijn buik met een gloed van dansende vlinders. Tintelingen door mijn lijf. Adembenemend. 

Om eerlijk te zijn had ik dit ook niet verwacht. Ik bedoel, ik ken je nu toch al best een tijdje. En als ik nu zo terugkijk dan denk ik dat het er altijd in heeft gezeten. Onbewust. Langzaam groeide ik steeds meer naar je toe. Op het juiste moment deed je de deur open. De sleutel paste precies. Opeens was het er. Een vonk die de dans niet ontspringt. Een smeulend vuurtje dat opeens in alle heftigheid oplaait en mijn hart in vuur en vlam zet. Ik ken mezelf soms niet meer terug. Terwijl je me toch continu een spiegel voorhoudt waarin ik mezelf kan zien zoals ik echt ben. Je weet vast niet wat je allemaal met me doet. Hoeft ook niet. Maar ik kan je zeggen, dit heb ik nog nooit eerder zo meegemaakt. 

Het klopt wat ze zeggen. Je weet het als het zover is. Je voelt wanneer het echt is. De waarheid van het hart heeft geen bewijzen nodig. Een soort van innerlijke rust. Een diepe zucht die me laat aankomen in dit moment. Waar alles wegvalt en niets anders er meer toe doet. Het duizelt, maar ik draai er niet meer om heen. Genoeg van de zogenaamde veiligheid van de comfortzone. Ik stap eruit en hier ben ik dan. Ik sta voor je neus en reik je mijn hand, ondertussen steeds verder wegdrijvend in de hypnotiserende aantrekkingskracht van je ogen waarin ik verdronken ben. Golven gevoel die me overspoelen, waarin ik watertrappel als een gek om niet helemaal kopje onder te gaan. 

Gek genoeg beangstigt het me niet. Ook al heb ik soms moeite om gewoon door te blijven ademen, tegelijkertijd is er ook een onvoorwaardelijk vertrouwen dat staat als een rots in de branding. Je houdt me vast. Ik leun achterover en ik weet dat je er bent. En als we vallen, vallen we samen. Rollend van het lachen over de grond. We vangen elkaar op. Met sterke armen. Op handen gedragen. 

Je bent zo mooi. Een genot om naar te kijken. De kleine dingen die jou jou maken. Je oogopslag. Je geur die ik herken uit duizenden. De manier waarop je door het leven beweegt. Je verbondenheid met alles wat er is. Dat wat je niet alleen bij mij losmaakt, maar de hele wereld waar je mee in aanraking komt. Ik heb je flink te pakken geloof ik. Getroffen en geraakt. Mijn hele systeem loopt over van jou. Als een tsunami overweldig je me telkens weer, terwijl ik me ondertussen stevig vast grijp aan de strohalm die je ook voor me bent. Je stroomt door mijn aderen en het klopt. Ik adem alleen nog maar jou. 

Je bent bij me waar ik ook ben. Natuurlijk wil ik het liefste altijd en overal dicht bij je zijn, maar ik snap ook dat dit niet kan. Het is gewoon al heerlijk te ervaren dat ik je overal mee naar toe kan nemen. De permanente plek die je hebt in mijn hart. Onze verbinding gaat zo diep, daar kan niets of niemand tegenop. Er is geen angst meer om iets los te laten wat een deel van mezelf is geworden.

Een aangename hulpeloosheid. Hotel de botel verloren in helemaal ondersteboven zijn. De kwetsbaarheid die ik bij vlagen ervaar, valt in het niet bij de kracht die ik ook voel. Als ik naar je kijk, dan word ik zacht van binnen, terwijl je me tegelijkertijd met beide benen op de grond zet. Door gewoon alleen maar te zijn. Je doet niets. Je bent gewoon je mooie zelf. Een grote dankbaarheid overspoelt me en doet me stilstaan bij de pracht van de stroom van het leven. Je tilt me op en neemt me mee. Me de wereld inblazend alsof het niks is. Vederlicht dwarrelen we weer langs elkaar naar beneden en kietelen elkaar onderweg. Op de vleugels van de tijd vliegen we een toekomst tegenmoet waarvan we beiden niet weten wat deze ons zal brengen, maar dat het tot ongekende hoogten zal gaan staat vast. 

Ik ben daarom alvast maar vooruit gegaan als je dat niet erg vindt. Richting een van de hoogste toppen van de wereld. Ik weet dat je met me mee klimt. Me zachtjes het steuntje in de rug geeft als ik dat nodig heb. Me moed influistert als ik het even niet meer zie zitten. Over me waakt als ik ergens in een tentje lig te rillen in de kou of me onverwacht moet vastgrijpen aan een uitstekende rots. En als ik dan op de top van de Kilimanjaro met een brok in mijn keel de wensvlaggetjes van de weeskinderen van Deenabandhu ophang en zo hun wensen de wereld in laat blazen, weet ik dat jij er bij bent en mijn hand vast pakt. In stilte. Je niet bang bent voor de tranen die over mijn wangen rollen, omdat deze overweldiging die niet te bevatten is, jou net zo diep raakt in de essentie van je bestaan. 

Eigenlijk wilde ik je alleen maar even zeggen dat ik zo blij ben dat je er bent. Dat ik je heb mogen leren kennen en dat ik vanuit de grond van mijn hart wens dat we nog veel mooie momenten samen mogen delen. Ik kijk uit naar alles wat er nog komt, diep beseffende wat er nu is. Rest me nog te zeggen dat ik je enorm lief heb en ik zielsveel van je hou. Grenzeloos en onvoorwaardelijk. Voor altijd in mijn hart...

.....

Zo, en nu brand jij natuurlijk van nieuwsgierigheid sweet sistaaa wie deze Valentijn toch wel niet is! Wie ik in godsnaam zo'n uitgebreide liefdesbrief stuur. Haha. Om je gerust te stellen, je hebt geen love boat gemist hoor. Ik heb je er zelfs wel al vaker over verteld. Trouwens, ik denk dat je stiekum wel weet waar ik het over heb. Het is ook geen onbekende voor jou. 

Op deze speciale dag wil ik je toch even graag officieel voorstellen aan mijn hartendief die alle pijlen op me gericht heeft. Vandaag dat in alle liefde begonnen is. De dag waarop ik met mijn KILI team ben vertrokken richting Afrika om te gaan klimmen in liefde voor India. In de lucht neem ik even de tijd om stil te staan bij dat wat mijn hart sneller doet kloppen. Verliefd. Ja dat ben ik wel. Op mijn geheime geliefde zonder naam. Noem het passie, noem het echt leven. Gewoon doen met bezieling. Prana voelen stromen door je lijf. Zijn in essentie. Liefde met de grote L in een intense verbondenheid met alles wat er is. En zo kan ik nog wel eventjes doorgaan. Mijn grote liefde heeft zoveel verschillende kanten. Het is eigenlijk ook niet echt in een woord uit te drukken. Een uiteenlopend gevoel dat tot over mijn oren loopt. Die warme bivakmuts heb ik niet nodig in de snerpende kou op de berg. Mijn hartje springt van blijdschap en ik huppel het gewoon achterna terwijl ik van het dak van de wereld zou willen schreeuwen hoe blij ik ermee ben.

Liefde, de essentie van ons bestaan. Nog nooit eerder heb ik dit op zo'n diep niveau kunnen ervaren. Als alles wegvalt en alle laagjes zijn afgepeld als een sappige ui waarvan de tranen je in de ogen springen, is dat hetgeen wat overblijft. Het verbindt alles met elkaar en geeft zin aan het bestaan. Over grenzen. 

Zo drijf ik op een roze wolk van de ene naar de andere plek. Het smelt ook de schrijnende verschillen tussen de verschillende werelden tot een geheel. Of ik het niet moeilijk vind om na alles wat ik heb gezien en ervaren in India, weer in onze westerse maatschappij te zijn, waar we ons met hele andere dingen bezig houden? Nee. Omdat ik me richt op het grote geheel en alles wat ons verbindt in plaats van onderscheidt. Alsof mijn bewustzijn is opgetild naar een hoger level waar dit allemaal niet meer belangrijk is. Daar waar ik India mee was begonnen, het echt accepteren van wat er is en daar geen oordeel over te hebben, werkt hier ook. Het werkt omdat het leven meewerkt. 

Hoe fijn was het om te ervaren hoe ik vanuit de kleiput met liefdeswater in India die tot aan de rand toe gevuld is, me heb kunnen onderdompelen in het warme luxe bad van liefde bij terugkomst in Nederland. De sterke verbinding die ik voel met zoveel bijzondere mensen om me heen. Alsof ik niet was weggeweest en tegelijkertijd alsof er iets veel mooiers voor in de plaats is gekomen. De intensiteit waarmee het contact bestaat, de lieve cadeautjes, kaartjes en kleine gebaren. Briefjes en talismannen om mee te nemen op reis. Het leek iedere dag wel Valentijnsdag. 

Hier sta ik dan nu in Afrika, aan de voet van de Kilimanjaro. Klaar voor de grote klim. Morgenvroeg vertrekken we, bepakt en bezakt. En we worden gedragen. Niet alleen door de dragers die onze tocht ondersteunen, maar door iedereen die zich vanuit het hart met ons heeft verbonden. Samen brengen we kinderen naar de top. Zij gaan mee in mijn rugzak, evenals alle harten onder de riem van zoveel anderen. Met zijn allen maken we een verschil.

Liefde is. Punt. 

The mountains are calling. Als een berggeit sta ik te trappelen van ongeduld om te gaan. Ik trek mijn bergpekske maar eens aan en zwaai mijn rugzak over mijn schouder. De paden op de lanen in. Vooruit! Drie keer alaaf naar de top! Kom maar achter mich aan! 

Veel carnavalsplezier voor jou lieve sistaaaa!

Alle liefs vanuit mijn hart <3

Anouk