Relight the fire

Sawadeekaaaaahhhhhh Thaise Retreatse!

Welkom, welkom in het plakkerige Zuidoost-Azië  :). We zijn even zuiderburen! Wat gezellig. Heeft je bagage inmiddels de weg naar je tropisch stekje gevonden?
Gelukkig is er geen tekort aan bikini shops op een eiland. Een palmblad does the job, maar is wel heel basic he. 

Ik wil allereerst even zeggen hoe mooi ik je Thaise voetbal verhaal vind. Het enige dat hier rolt zijn kokosnoten op het strand. Niet echt oranje sfeer en eerlijk gezegd mis ik dat ook niet... 
Je schrijft het moeilijk te vinden om de stilte, staat van zijn, in woorden uit te drukken, nou ik vind het zeer schoon gedaan :). Echt heel mooi. En helder. Toegankelijk. Het was voor mij weer een doeltreffer in ieder geval. Het raakt me en helpt me. Ik hoor het je helemaal zeggen. Alsof je er bent. Alsof je antwoord geeft op de vragen die ik heb, wel of niet gesteld, weet waar ik tegenaan loop. Dat vind ik bijzonder en is iets dat ìk dan weer heel moeilijk vind om in woorden uit te drukken. Noem het een lijntje, een lijntje waarmee we in verbinding staan. Niet dat ik een soort van flosdraadje door de lucht zie zweven, van sommige dingen weet je gewoon dat ze er zijn, zonder dat je ze ziet. Zo ook je liefdeslijn die nu iets verder afgerold moet worden om je lief te bereiken he. Alles op zijn tijd.

En nu is het eerst even lekker Anouk time. Deze keer zal je zelf wel veel twists nodig hebben om plaats te maken voor alle nieuwe informatie. Geniet geniet en laat die eternal en internal flame maar warm schitteren. Relight the fire voor de volgende zomer op rij in Samahita! Ben heel benieuwd hoe het je deze keer bevalt . Sweat till you dropback and voorzichtig weer up he ;). 

Je schreef over commitment. Commitment, ergens voor gaan omdat je internal flame door datgene blijft branden of misschien nog wel warmer, sterker wordt. Met vallen en opstaan geeft het je de energie die nodig is. Energie om het inner vuurtje op te stoken richting dropback heb ik bij lange na niet, daar ben ik nog niet, wat overigens misschien wel komt met een vrachtwagen vol commitment. Of niet...wie weet...dat maakt nu ook helemaal niks uit. Mijn uitdaging ligt onder andere bij sirsasana. Zoals je je vast nog wel kunt herinneren was angst de hoofdrolspeler in mijn hoofdstand. Ik kreeg het al benauwd als ik wist dat ie d'r aan zat te komen. Was. Want door oefenen oefenen oefenen en a little help from my friends kom ik nu aardig in de buurt. En Is. Want soms lukt het niet. En dat is ook ok, in het verleden behaalde resultaten bieden nog steeds geen garanties voor de toekomst, of het nu. 

Het nu, is Maleisië. Waar ik de eerste paar dagen ziek ben geweest van m'n laatste favoriete maaltijd in m'n lievelingsrestaurantje in Phnom Penh. De eerste keer na een maand of drie in de stad te hebben gewoond, op de dag van vertrek, pffff ;). Sindsdien ging het bergopwaarts. Van de statige, indrukwekkende Twin Towers in Kuala Lumpur naar de bergen in de Cameron Highlands. De theeplantages hier zijn een lust voor het oog. Het eiland Penang staat bekend om haar diversiteit aan restaurantjes. Terwijl het gros van de Maleisische bevolking aan het vasten is, heb ik in Little India niet alleen genoten van de ruime keuze in vega food, maar ook van de mantra's die als achtergrond, of meer voorgrond muziek bijna nagalmende tot Chinatown waar de uitgekookte kippenpoten en gedroogde kikkertjes dan weer wat minder vega proof waren. 

De ferry bracht me over ruwe zee naar Langkawi. Als tijdverdrijf werd een Amerikaanse film over terrorisme getoond. De eerste scène bestond uit een vuurgevecht waarna een dodelijk virus werd verspreid onder de Amerikaanse bevolking door een extremistische moslimorganisatie. Gezellig. De kindjes op de eerste rij werden vriendelijk doch dringend door hun ouders verzocht een boekje te gaan lezen. Hoop ellende waar ik liever geen aandacht aan besteed en ook een boek opende. Netzoals de opmerkingen van sommige mensen wanneer je uitkijkt over een prachtig zoetwater meer en een paar meter verderop de zilte golven op het strand slaan. Wat een natuurschoon. En dat er dan een paar plastic flesjes in de bosjes liggen.....tsja.....moedernatuur gun ik liever dat deze in een prullenbak voor gescheiden afval terecht waren gekomen, maar ja. Het delen van veel gekreun en gesteun als uiting van teleurstelling en frustratie over hoe dom het is dat er geen vuilnisbak is geplaatst op deze hot spot met je omstanders, helpt je niet in de verwondering en voegt niets toe geloof ik. Doe me dan maar een luide voetbal AUM na een oranje doelpunt. 

M'n Duitse vriendinnetje die ik heb leren kennen tijdens de yoga teacher training, woont tegenwoordig in Langkawi waar ze een huisje deelt met haar Maleisische vriend. De eigenaar vindt dat prima en dat is een geluk voor de love birds, want officieel mag een Maleisische man niet met een Westerse dame samen zijn. Als de politie lucht krijgt van hun relatie of hun hand in hand over straat ziet lopen, kan de man een hoge boete opgelegd krijgen, legt ze uit. Als support, vast ze met hem mee tijdens de Ramadan. Hun dag- en nachtritme is omgedraaid. Ze slaapt overdag en wordt wakker aan het eind van de middag. Haar eerste maaltijd is als de zon ondergaat. 's Nachts kijkt ze met haar lief veelal Koreaanse films, want die vind je gemakkelijk gratis online. In de ochtend wat zoets en dan naar bed. Ramadan tropenrooster. 

Leuk, Mooi, Prachtig noem het maar op. Alleen de yoga mat commitment he...dat vind ik lastig als ik on the road ben. Natuurlijk zijn er nog genoeg andere limbs om mee bezig te zijn, maar asana vraagt om improvisatie. De hotelkamer is te klein, het lege zolderkamertje blijkt de volgende ochtend op slot, de bus vertrekt al om 6u in de ochtend of de vochtige buitenlucht wordt bevlogen door wel bekende muggen vriendjes. Allemaal waar, maar tegelijkertijd ook allemaal smoesjes, want waar een wil is..... Van dat laatste oordeel word ik niet echt vrolijker. Even terug naar de kern, terug naar binnen waar geen oordeel is. Nu ben ik op reis, het land aan het verkennen. Het Leuk, Mooi, Prachtig dus. Het een sluit het ander niet uit, maar ik merk dat m'n practice een beetje moet wijken en dat vind ik maar niks. En misschien gek, maar laat dat LMP nu niet zijn wat ik eigenlijk graag wil, nodig heb om het vuur te laten branden. Meer commitment, meeeeer yoga is wat het vlammetje nodig heeft. Nou, nog een paar dagen de jungle in waar m'n mat misschien wel voor opgerold blijft, maar aapjes en bloedzuigers op me wachten. Ontdekken en genieten!!

En dan...dan rolt mijn balletje en mat terug naar Thailand. Dan is het tijd voor een plakkerige knuffel, een dansje onder een palmboom en een kokosnoot op het strand om samen te proosten op Same same but different ofwel Sammy, die dan al een goeie 6 maanden oud is. Maar vooral veel yogaaaa op Koh Samui, want mijn ticket naar je eiland is geboekt! Leuk dat schrijven lieve penpal, maar ik kijk er erg naar uit om je weer te zien ;). Jooeeehoooeeee!!! 

Ik wens je een heeeeeel fijn retreat en....
See you when you see me sweet & spicy Thai sistaaa, soon!
Vely vely soon :) 

Xx

Maliekaaaahhhhh