Van Sint voor Satya

Lieve Satya,

Dank je wel voor je post uit India, dat is nog eens uitzonderlijk! 
Ik snap het wel, dat komt natuurljk door Anouk Akka, maar toch vind ik het verwonderlijk. 

Zo vlak voor mijn verjaardag is Nederland in kou en een deken van mist gehuld 
terwijl mijn pieten nog net voor de dag begint, alle schoentjes met mandarijntjes hebben gevuld. 

Maar jullie zijn dus meer van de bananen? 
Ook een leuk idee voor de afwisseling hier.
Dan kunnen de Nederlandse kindjes zich zo in tropische sferen wanen. 
Al lees ik dat je daar nou niet zit voor je plezier. 

Wat een hoop heb je al meegemaakt!

Daar moet Sinterklaas toch echt van fronsen 
en ook de pieten horen je woorden nog door hun hoofden gonzen. 
Gelukkig dat er in Deenabandhu goed over je wordt gewaakt.

Wat niet weg neemt dat je misschien denkt aan de dag van morgen, 
denkt aan een toekomst omringd door warmte van je moeder, die weer voor je kan zorgen. 

Mijn pieten hebben vernomen dat je een sterke meid bent en hebben zo 108 Zonnegroeten uit je mouw zien komen. 
Zij hebben erg genoten van het Yoga Gives Back schouwspel, samen met de andere kinderen was het een potje zweten, dat is me verteld, jawel. 

Je roze jurk op de foto staat je prachtig, 
kon ik nu maar de droefheid die schuil gaat achter je gezichtje wegnemen en een echte, grote lach toveren tot diep van binnen, dat is pas machtig. 

Mijn pieten hebben je ook zien dansen. 
Wat leuk, je komt net een Bollywoodfilm uitgeslopen. 
Blijf dat doen, het maakt je blij en en maakt ruimte voor nieuwe kansen. 

Ik hoop dat je, dan wel zonder schoenen, maar op je slippers je weg zult vinden. En dat je dan tegenkomt, fijnere mensen, wel gezinde.

Weet je Satya, ik wens dat je je kracht mag zien, diep van binnen.

Het punt van waaruit nieuwe dingen voor je mogen ontstaan en beginnen. 
Waar je je veilig voelt in de stilte 
en je terug kunt trekken uit je verleden vol van kilte. 

Het donker van de nacht niet meer vol spanning op je wacht 
en je herinneringen je los laten uit hun macht.
De monsters en handen van je oom 
verdwijnen uit die angstige droom. 
Zodat je niet wakker hoeft te schrikken, badend in het zweet 
en hopelijk de ellende langzaam, stapje voor stapje, een beetje vergeet. 

Wat is je lievelingsdier? 
Misschien kan die je een bezoekje brengen in je slaap, zodat je je ogen sluit met een tikkeltje meer plezier. 
Je hem stevig tegen je aan kunt drukken, tot dat de morgen weer aan breekt, de realiteit met al zijn nukken. 

Veel meer dan zeggen dat ik aan je denk rest mij niet, maar gelukkig is daar Akka Anouk, die fungeert als mijn hulp piet. Ik vertrouw er op dat mijn berichtje zo bij je zal komen en we samen een dansje zullen doen in je dromen. 
Dan zet ik je op m'n paard 
en rijden we voor een plons naar zee, in volle vaart.  

Tot slot doe ik een beroep op alle mensen, om jou lieve Satya en alle kinderen het beste te wensen. Volgende week is er weer Stadsverlichting. Waarbij me mediteren en alle warmte je kant op zullen richten. 

Als je denkt, daar heb je weer zo'n volwassene met z'n praatjes, mooi hoor, maar die vullen geen gaatjes! Dan heb je nog gelijk ook en gaan deze woorden misschien op in rook. 

Langzaam maak ik plaats voor het nieuwe jaar waarin ik, wie weet, misschien ook eens richting India vaar. Tot die tijd kom ik niet veel verder dan deze woorden. Ze komen wel uit m'n hart, ik hoop dat je dat hoorde. 

Lieve Satya, veel liefs aan Akka Anouk en alle andere kinderen. 

Vanuit Maastricht,

De groeten van de Sint