Bounty & jungle life

Lieve sweet sistaaahhh!

Ben je goed en wel terug gekomen uit Parijs? Wat een reis zeg, maar zo te lezen heb je je niet uit balans laten brengen door het iet wat instabiele openbaar vervoer. Ik zie je koffie plekje zo voor me, prachtig daar hè. Zo anders, maar ook zo mooi. Al hebben ze de Oosterse toeristen in vol ornaat wel gemeen hoor. Ook hun bijna buur Cambodja wordt veel aangedaan. Soms vraag ik me af wat voor hun de grootste attractie is, de tempels van Angkor of de Westerse toeristen.

Mijn heenreis ging dan wel volgens plan, maar was inderdaad vrij gecompliceerd. Veel en lange tussenstops dus de nodige douane rompslomp en lang wachten. Maar ook dat zou de dag erna weer tot het verleden behoren of je je nu druk maakt of ergert aan de kruipende tijd of niet, sneller gaat ie toch niet. Ik besloot me maar over te geven aan het moment en de energie te bewaren voor iets nuttigs. Is dat ook deep accaptance à la Foster op micro niveau? :). Daar zou ik nog wel meer over willen horen en leren. Dat kan van Jeff, maar zeker ook van de mensen hier zoals je al zei.

Wat een Ikea stress daar! Echt een ver van m'n bed show. Meubels komen van de gehakte bomen om de hoek of gevlochten van de rotan uit het nabijgelegen bos. Je koopt ze bij de buren of overburen die op hun hurken zitten te vlechten. Allemaal handwerk dus al denk je op dezelfde stoel te zitten er zijn wel degelijk verschillen, het komt niet door de Ikea selectie.

Terwijl ik dit schrijf, zit ik trouwens in een bus die afgewisseld over asfalt en stoffige zandwegen hobbelt. Over een kleine 300 km brengt hij me van Phnom Penh naar Siem Reap in een uur of zes. De Cambodjaanse karaoke nummers knallen uit de speakers, maar de bus hoeft niet gedeeld te worden met een halve kinderboerderij en m'n vliegtuigdekentje beschermt me tegen de airco. Luxe dus.

Wel weer ff wennen om terug te zijn in de bewoonde wereld hoor. Daaaag jungle en strand! Het bounty eilandje met niet meer dan 15 families bracht veel rust met zich mee waarin je heerlijk kon genieten van een verse kokosnoot, de zons op- en ondergang, maar ook de sterren aan de hemel. Kijk maar even naar de foto genomen vanaf m'n yoga mat. Wanneer ik langs mijn vingertoppen kijk in virabhadrasana verdwijnt mijn blik in de zee. Iyengar heeft me vergezeld op het strand. Zijn Light on life voorziet me van de nodige oh, zit dat zo's.

De wandeling om het eiland wordt vergezeld door Banjer. De hond komt uit het niets uit de bosjes en lijkt wel een gids. Hij wacht geduldig tot zijn reisgezelschap klunzig uit de mangrove bossen komt en vervolgd zijn tour over het witte zand. Wat een heerlijke dag :).

Als de zon onder gaat slaat de agregator aan voor een paar uurtjes stroom in de avonduren. De kikker in de badkamer gluurt naar me vanuit een hoekje. In m'n gedachte lacht ie me uit als het water reservoir leeg blijkt te zijn en het piezel straatje uit de douche waar ik mijn hoop op had gevestigd om het schuim uit mijn haren te wassen, over gaat in gedruppel en dan helemaal stopt. Gelukkig is daar nog de ton water om de wc mee door te spoelen cq scheppen. Met een plastic bakje kom je dan een heel eind.

Vrij basic dus, maar hier sliep ik nog in een bed in een houten huisje op het strand. Een paar dagen later belande ik diep in de jungle na een bus en boottocht op dag 1 en nog een boot en trekkingtocht uiteindelijke in een hangmat op dag 2. Dit keer om de nacht door te brengen out in the open waar we eerder bij licht nog keken naar de voetafdrukken van olifanten en de huid van de cobra die hij verruilde voor een nieuwe. Het zwemmen in de waterval was een genot en de lunch die de gids op zijn vuurtje had gefabriceerd eveneens.

Als de avond valt, valt ook de mond van onze gids open wanneer hij een elektrische tandenborstel in actie ziet. Het tandenpoetsen op zich is hier nog niet zo lang geleden door gedrongen en zeker niet bij iedereen. Gelukkig wel al bij hem. Hij gebruikt zijn frisse adem om ons te informeren over zijn toekomstplannen. Hij is 22 jaar, komt uit een dorpje wat verder op en is naar Chi Phat gekomen om als gids geld in het laatje te brengen voor zichzelf, maar ook voor zijn zusje. Wanneer je geen Engels spreekt is dat behoorlijk spannend en knikkende knieën tijdens een hike zijn uiteraard niet gewenst, maar door de meer ervaren gids na te praten kom je al een heel eind. Hij werkt hier nu 2 jaar en maakt zich goed verstaanbaar. Tijdens de trekking vraagt hij naar de betekenis van bepaalde woorden en mompelt deze zachtjes in zichzelf. Met het verdiende geld wilt hij gaan studeren in Phnom Penh. Business, want daar is wat in te verdienen. Dit is duidelijk zijn droom. Ik zie het niet in de poppetjes in zijn ogen want inmiddels is het donker, maar ik hoor in zijn stem de vastberadenheid. Goed zo, werken doet ie er al hard genoeg voor, spreek het maar uit. Alles wat je aandacht geeft groeit heb ik van jou geleerd en ondervonden ;). Ik bedank hem voor zijn verhaal en hoop van harte dat het hem gaat lukken. Go for it! De opmerking van een mede trekker, 'ach arme jongen dat redt hij nooit', probeer ik te negeren.

Tot rust komen s'nachts in de hangmat ging niet zoals je zou verwachten na een jungletocht. Het vergde wel wat inspanning om m'n dwalende gedachten uit te zetten. De geluiden zijn makkelijk te koppelen aan spannende scenario's met hongerige slangen en bruine beren in de hoofdrol. Maar daar is je adem hè, adem in adem uit doet ook hier wonderen en zo overleef je zelfs de jungle. Op onze weg terug naar Chi Phat, het dichtstbijzijnde dorpje, komen we langs een huis waarvan de oude gerimpelde eigenaar opspringt en snel zijn erfje schoon veegt. Er lagen zeker 3 blaadjes in de weg. Hij nodigt de zwetende trekkers uit om bij te komen in de schaduw onder zijn houten huis. Lief hoor. Zeer welkom gebaar, compassie en deze keer van Cambodjaan naar toerist, is weer eens wat anders.

Ook bij Chi Phat en bijna om de hoek van ons hutje is een waterval te vinden. Zwemmen hierin is heerlijk, maar je kunt er ook je kleren in wassen net zoals de dorpelingen dat doen. Ik heb hun voorbeeld gevolgd en terwijl ik in de zon lag te bakken, droogde m'n kleren in een uurtje op de hete stenen. Simpel :). Misschien heb ik zo een beetje kunnen uitleggen waarom ik weer moet wennen aan het leven in de stad?

Ik kijk wel uit naar mijn bestemming van vandaag, Siem Reap. Behalve tempels, tempels en tempels wacht er een massage, maar vooral yogalessen op me. Ben benieuwd hoe die gaan bevallen, want mis Yogaplace wel hoor! Ik houd u op de hoogte uiteraard.

Maar je vroeg naar het gras hier hè? Het gras aan deze kant is heel groen. En dat is letterlijk bedoeld. Het regenseizoen is in oktober al geëindigd, maar de rijstvelden, waterlelies en dichte begroeiing langs de rivier heeft vele prachtige tinten groen. Omdat ik precies ben waar ik op dit moment wil zijn, heeft het gras hier nu de mooiste kleur groen. Ik hoop dat de buren hun eigen gras net zo kunnen waarderen.

Nou, ik heb je nog zooooo veel te vertellen, maar wordt een beetje veel hè ;). Ik stuur je veel liefs en zonneschijn. Wordt vervolgd sweet sistaaaahh! Kijk uit naar de avonturen uit de concrete jungle van Maastricht :).

Xx Marieke