Bye bye Cambodia Bubble. Welcome Thailand!

Helloooooo sweet Jane! 

Zo mag ik je wel noemen na het horen van je avonturen denk ik. Je hoeft echt niet in de jungle te zitten om deze te kunnen ervaren. Das wel duidelijk, wat een beestenboel. Zet je jungle bril op en hup je bent d'r. Je ziet wat je wilt zien. Een half vol of half leeg glas. Stuk sneller en goedkoper trouwens ook die zonnebril....zelfs wat warmte is er dus bij je. En anders kan je nog altijd de verwarming wat hoger zetten of met jas en muts onder een deken op de bank kruipen met een van je heerlijke koffietjes voor het gewenste effect. Same Same maar toch wel een beetje different. Makkelijk praten vanuit de hitte natuurlijk ;). Wat een verhaal over de Duitse AH klant zeg. Hoe zit dat ook alweer met yama en niyama? Hoe behandel je je medemens, jezelf en vanuit welke waarden ontmoet je de ander?
 
Inmiddels zit er al een maand op en ben ik in Thailand. De maand is om gevlogen aan de ene kant, van het een in het andere avontuur gevallen. Aan de andere kant lijkt Mestreech zo ver weg en wen je zo snel aan de nieuwe omgeving dat een maand eerder 3 maanden lijkt. 
Ik heb geleefd in een Cambodjaanse bubble. Heb het land en de mensen wederom in m'n hart gesloten en moet even slikken als ik bepakt en bezakt de grens over sjok. Lopend ja, geen auto of stalen ros hier. Misschien komt het door de plakkerige 35 graden dat het me niet in de koude kleren gaat zitten. Gelukkig zit ik in een bubble en niet in een zeepbel. Het is nu een stuk makkelijker om het ventiel een beetje open te draaien en de lucht voorzichtig te laten doorstromen in de Thai bubble en is het geen zeepbel, die zonder pardon uit elkaar spat. Ik heb vast nog even nodig voor ie helemaal leeg is gelopen hoor. Maar dan vouw ik hem op en leg hem op de bodem van m'n backpack. Hier kan ik hem altijd weer uit toveren zodat ie zich kan vullen met nieuwe Cambodjaanse lucht. De kindjes in het kindertehuis heb ik gedag gezegd met een see you soon. In november werden m'n traanbuisjes een stuk meer geprikkeld. En nu ben ik alweer terug geweest. In maart hoop ik er weer naar toe te kunnen gaan. Das toch best soon. En wat is een afscheid als je altijd nog terug kan keren? Niets is voor eeuwig dus ook het gevoel van afscheid niet. 

Nadat ik een tijdje heb mogen genieten van hun warmte, voelt het nu ietwat koel om me heen. Een beetje Remi ga ik aan boord van de ferry die vertrekt van het Thaise vaste land naar weer een eilandje, Koh Phangan. Ken je wel geloof ik ;)? Ik trek mezelf weg uit m'n gedachte die me in Cambodja houden. Ik ben nu hier, halloooooo, het is mooi geweest. Nu is het hier goed. En bovendien, hoe zit het ook alweer met die bril? Ik zet m'n zonnebril op en verruil hem voor de zogenaamde capuchon waarin ik me leek te verstoppen en verstikken. Geen gedwaal dus meer in herinneringen alleen nog even nagenieten. Zelfs wij vrouwen kunnen met onze volle aandacht maar met 1 ding tegelijk bezig zijn dus dan maar beter met nu, dan met wat al is geweest. In plaats van verlangen naar wat voorbij is, nagenieten dus. 
Want het was wel heerlijk om terug te zijn bij de kinderen van het Peaceful Children Home 2 in Battambang.  In oktober met een groep vrijwilligerswerk gedaan, geklust, geverfd en veel gezweet, nu vooral leuke dingen met de kids ondernomen. Een bezoekje aan het locale circus, onderdeel van een opleidingscentrum waar jonge Cambodjanen worden begeleid op hun weg naar muzikant of acrobaat, had open mondjes tot gevolg. Een ritje op de bamboe trein resulteerde in veel gegiegel. Dolle pret dus missie geslaagd :). Love you allll dear brother and sistaaaaas. 
Wakker worden van het gekwetter van de eendjes waarmee je het terrein deelt, is trouwens heerlijk en peaceful. Goed begin van weer een nieuwe yoga workout. De andere vrijwilligers die er verbleven hebben af en toe ook de op- en neerkijkende hond zien twijfelen. Hier heeft ie ook moeite met kiezen, omhoog of omlaag kijken. Na 8 keer geeft ie het meestal op en laat ie z'n hoofd maar richting de knieën zakken en gaat op z'n voorpootjes staan. Weegschalen, wat kan je ervan zeggen hè ;). 

Ik wil je graag nog even voorstellen aan mister Veuk. Mister Veuk is verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van het Peaceful Children Home 2. Hij heeft een veilige haven gecreëerd voor kinderen zonder ouders of kinderen waarvan de ouders dusdanig arm zijn waardoor ze niet voor kun kind kunnen zorgen. Lieve omaatjes waar jij over vertelde om op terug te vallen zijn er vaak niet. Hier hebben de kinderen de mogelijkheid om in betere omstandigheden op te groeien en naar school te gaan. Door middel van sponsoring wordt dit mogelijk gemaakt, daarna kunnen ze hopelijk gaan studeren als er voldoende inkomsten zijn gegenereerd. 
Mister Veuk is zelf als jongetje opgegroeid in het kindertehuis. Hij heeft hard gestudeerd en een goede baan gekregen in Bangkok. Toen hij echter werd gevraagd om de met pensioen gaande directeur op te volgen, heeft hij zijn carrière gelaten voor wat die was en is met vrouw en kind terug gekeerd naar Battambang. Zijn vrouw zorgt voor rijst op de plank zodat hij kan werken aan het verwezenlijke van zijn droom, want meer dan een onkostenvergoeding zit er gewoon niet in. Dat alle kinderen kunnen studeren en voor zich zelf leren zorgen, daar gaat het hem om. Mooi hè. Hij vindt het vanzelfsprekend iets terug te doen voor deze kinderen waarvan hij er ooit zelf 1 was. Goed bezig :). Ik vind het geweldig om hem aan het werk te zien en in zijn afscheid bedankt hij de Dutch volunteers. Please feel like this is your home. You are always welcome here. Dat zal ik onthouden! Super. 

Maar das het weeshuis. Voor Battambang was er nog Siem Reap! Van yoga is hier niet veel gekomen jammer genoeg. Behalve dan 1 hatha les. Dit vond ik erg lastig. De New Yorkse leraar in cookie monster t-shirt had het maar over spierspanning loslaten, relaxen en je overgeven terwijl ik juist probeer te werken op m'n matje. Ook op zoek naar ontspanning, maar toch vooral ook veel inspanning. Die hond verandert niet vanzelf in een duif toch? 
Dat overgeven is even later wel gelukt hoor. Zo'n 24u aan bed en wc gekluisterd.  Verplichte detox. Moet je ook maar accepteren hè pffff....Ik keek naar de muggenbeten op m'n benen en hoopte maar dat het geen malariamugje was die van m'n bloed had gesnoept.  M'n bloed wil ik best delen, maar niet met hun! Ik wilde bloed geven aan het kinderziekenhuis die het zo hard nodig heeft om met name kersverse moeders na de bevalling een boost te geven. Als ik ergens bang voor ben, zijn het wel naalden die in m'n vaten vertoeven.  Hele slechte reden om het dan maar niet te doen als bloed hier zo hard nodig is dus ik moest me daar maar over heen zetten en vooral blijven ademen. Zo was het plan. Helaas, ziek is ziek dus ergens saved by the bell ;). Gelukkig werd ik goed verzorgd en is het moment waarop je weer water binnen houdt een feestje. M'n lichaam heeft dat beestje maar mooi getackeld en heeft wel een massage verdiend. Na 2,5 uur ruik ik van top tot teen naar jasmijnbloempjes en kan ik de hele wereld weer aan. Good life! 

Nu dus Thailand. Bangkok was echt een concrete jungle vergeleken met Cambodja. Ik had het gevoel in New York te zijn gedropt en voelde me in Bangkok als een English man. De ferry heeft me echter veilig afgeleverd, al voelde het als overgeleverd, aan Koh Phangan. Ik spring achter op een scooter en geef m'n backpack aan de motormuis die hem in zijn armen sluit en er net over heen kan kijken. Als dat maar goed gaat...Volle gas lukt het hem net om de stijle bergpaden te trotseren. De Keerderberg is er niets bij. Tijdens nog een korte tocht in een houten bootje had ik m'n yoga matje bijna als reddingsboei of vlot kunnen gebruiken. Mooie balans oefening voor het bootje dat over de hoge golven stuitert. Ruige boel. Wat mist is de papegaai, het ooglapje en bijbehorende vlag. Dit kwartiertje voelde ook bijna als 3 maanden. 

Maarrrr, ik ben d'r :). Gearriveerd in m'n huisje voor de komende maand heb ik nog een paar dagen om me lichamelijk en psychisch voor te bereiden op wel het hoofddoel van deze reis, de It's Yoga Thailand Teacher Training. Jooehooeeee! Voor nu nog even relaxen. Misschien vind ik wel weer een nieuwe Banjer die me hier gezelschap gaat houden. Groeten aan het slivvenehierebieske en de Boeddha die er prachtig bij staat ;). Pas op voor de markttijgers hè. Kijk uit om weer van je te horen! 

Veel punnekes terug of nog even in het Cambodjaans knjom srey lay ne. 

Inmiddels halve spleetoog ;)

X