Cowgirls en de magnificent ocean

Allerbeste Cowgirl!

Welcome back of selamat datang to your Mestreeechse lumble loooooome. Dat ging niet bepaald van een lije dakje zeg. Eerst abrupt afscheid nemen van je telefoon en dan je aansluitende vlucht missen howdiehowww. Het was me het nachtje wel zeg. Zo heb je je laatste uren in Thailand wel heel bewust mee gemaakt zullen we maar zeggen. Ja, een kokosnoot of iets degelijks had ons afscheid mooi gestaan. Want het was zo leuk he :). Ik vond het heeeel erg fijn je weer te zien en moest naar woorden zoeken toen we in tijdsdruk van vliegtuig en boot opeens gedag moesten zeggen.... Zo zonder phone...heb je inmiddels een nieuwe?! Deze avonturen zullen wel in samen spel met de black moon helpen om los te komen van het een of ander. Al had ik het idee dat jij wel even genoeg reflectie hebt gehad tijdens je Samahita maand.  De Thaise bubble had ons best nog wat langer in d'r greep mogen houden. Het was een fijne tijd waarin ik me écht op vakantie voelde, genieten :). 

Hoe is het om weer thuis te zijn? Ben je al beetje geland of bestel je uit gewoonte nog papayasalaaaaat als je gaat uit eten? Hopelijk is de Hollandse warmte er om het zweetniveau op je mat hoog te houden, zoals je gewend bent. Solly solly voor deze verlate update trouwens.  De internetverbinding was niet m'n grootste vriend de laatste tijd in Indonesië, maar voordat ik je vertel over het nu, eerst even terug naar onze Thailand tijd. 

Het was er erg druk, maar wat een mooie plek, Samahita! Jammer dat ik je lastig te pakken kon krijgen in de shala met m'n camera. Volle bak he ;).  Ik ben blij dat je zo'n fijne zomer break hebt gehad en je zo gecentered en in je kracht staat. Je kwam steeds heel content en vol rust terug van je lessen. Tegelijkertijd leek je te staan als een huis. Rots vast in de Thaise branding. Het was aan je te zien dat je dicht bij jezelf stond. Het maakte me nieuwsgierig wat daar verderop allemaal gebeurde en ik vond het mooi om het er samen over te hebben. Met je sterke, gegronde basis kunnen er alleen maar deuren openen naar uitdagende, prachtige paden vol nieuwe, mooie ontmoetingen en ervaringen lijkt me zo. Wat er ook op je pad komt, jij bent er klaar voor! ;).

Terwijl je vliegtuig je naar hogere sferen bracht, vaarde de ferry me terug naar Koh Tao. Inderdaad op zoek naar de snorkels en meer. Onder de nieuwe maan, klaar voor een 3e duikronde. Ik was nog geen 5 minuten op het eiland of ik liep m'n duikinstructeur alweer tegen het lijf. Yes, eens kijken of ik m'n Monkey Mind op het drogen kan houden. Nou missie geslaagd! Wat ik voorheen spannend vond, wekte nu m'n nieuwsgierigheid. Even zitten op de bodem vanwaar ik op kijk en een meter of 12 boven m'n hoofd de roze boot geduldig zie drijven, wachtend op haar onder water passagiers. 
Gewoon ademen en de bodem voelen. Ik ben al koppie onder, maar verzuipen kan altijd nog. Duiken is voor mij een mooi voorbeeld van echt genieten van wat er op dat moment is. Haast een soort meditatie, nederig gevoel. Luisterend naar alleen mijn adem zweef ik voort als toeschouwer van de wereld waarin ik te gast ben. Er is geen ruimte en zuurstof voor aapjes deze keer. Omringd door het warme zeewater en de bubbels die langzaam hun weg naar de oppervlakte vervolgen, voel ik me geborgen en gedragen.  Rust, stilte en verwondering. Misschien leuk om een volgende keer samen van te genieten?! In welke wateren dan ook. 

Tussen onze bezoekjes door heb ik nog wat yogalessen mee gevolgd op Koh Phangan. Dezelfde teacher training waar ik  in februari een einde aan breide.  De nieuwe shala is gebouwd hoog op een rots en het bijbehorende uitzicht is ronduit prachtig. De dorm delen met een muf kussen, kat en 10 gemotiveerde teachs in spé was even wat anders dan de serene plek waar ik je bezocht. Gelukkig was daar je geurige sandelwood olie die gesprenkeld op het kussen me uiteindelijk naar dromenland bracht. Ook geen gedobber in het zwembad. Wel een massage, maar niet zo ontspannen als we die gewend waren. Uitkijkend over de baai, mezelf overgegeven aan de handen van een potige Thaise dame, gaf ze m'n nek een dusdanige swing dat ik het opkijken naar m'n hand in Utthita Trikonassana wel een weekje kon vergeten. 

Naast stevige morning sessies, was er Ram. De nieuwe Indiase filosofieleraar die  een reinigingsritueel uitvoerde. Bij aanvang kregen de dames een rood en de heren een wit poeder uitgereikt. Maak hiermee een stip terhoogte van je derde oog en je bent good to go. Even later gaat er een bakje rijstkorrels de ronde. Met een paar korrels in onze rechtervuist die dan weer rust op je knie, chanten we Ganesha's mantra. Nog wat bloemen rond het kleine olifanten beeldje en klaar is Kees. 
Deze man deelde prachtige verhalen met ons. Sleurpend aan een power sapje hing ik aan zijn lippen terwijl hij vertelde over Ganesha en andere hindoe goden. In gedachte het verhalen herhalend, ging ik op zoek naar de moraal van het verhaal. Mijn interesse voor Incredible India groeit en groeit en het land bezoeken staat hoog op m'n verlanglijstje. Misschien een mooie stop op weg naar huis, sooner or later ;). 

Cadeautjes van het leven.  Ja....je weet inderdaad nooit wat er onder een papiertje zit. Wat kan leiden tot zowel aangename als onaangename verrassingen. Ronddwalen in Maleisië, in goed gezelschap wel te verstaan, was voor mij afleiding en een les ingepakt als een cadeautje. Een leuk cadeautje, maar afleiding van wat ik belangrijk vind. Een les in commitment geven aan de juiste zaken. Mezelf beter leren kennen. Keuzes maken hoe en met wie ik tijd en avonturen deel. Het verschil ontdekken tussen dependance en attachment. Ben benieuwd waar jij je aan gaat verbinden nu je weer thuis bent!

Kijkend naar de laatste, prachtige, Thaise zonsondergang denk ik aan je en hoop dat je net zo'n fijne dag hebt gehad als ik. In m'n hoofd hoor ik Daphne zingen over the magnificent ocean en ik moet lachen om hoe we wat Thaise avonturen samen hebben beleefd. We doen het goed zo saampjes aan de ocean :). 
 
Tijd om te beginnen aan de reis naar Baliiiii! Deze bestemming maakt het afscheid nemen van Thailand een stuk gemakkelijker natuurlijk, want gehecht aan de eilandjes ben ik wel een beetje. Ik hang nu ergens halverwege Kuala Lumpur en Denpasar. Op weg naar het eiland waar je ooit je eerste yogales gaf he?! Ik ben erg benieuwd hoe ik Bali deze keer ga ervaren. Een jaar of 3 geleden had ik net m'n eerste yoga stapjes gezet en durfde de welbekende yoga studio, Yoga Barn, uit onzekerheid nog niet te betreden. Klinkt als een plek voor cowgirls echter. Dus het gaat nu wel anders zijn. Ik ben me bewuster van het feit dat iedereen een eigen practice heeft en dat dat precies is zoals het moet zijn. Vergelijken is niet van toepassing. Niet met andere, maar ook niet met jezelf. Je bent immers niet wie je was vorige week of gisteren. Je bent er nu. Deze gedachten is verlossend en geeft ruimte. Ruimte die ik mezelf gun om in te ervaren en leren. Let's break a sweat tussen de vele andere cowgini's in de barn :). 

Ik verwacht elk moment de ping die het fasten seat belt sign aankondigd. Het douane formulier wordt uitgedeeld en nee, ik heb geen dieren, verdoofde middelen of sloffen sigaretten bij me. M'n beroep willen ze ook weten en ik ben maar al te blij dat ik yoga Teach mag zeggen, want daar zou ik graag weer mee aan de slag willen. Let's see :). 

Tot zover dus m'n Thailand avonturen. 
Inmiddels ben ik al 3 weken in Indonesië en heb gedoken tussen haaien en schildpadden, een boottocht gemaakt op de ruige wateren rondom Lombok en Komodo en vulkanen beklommen in Flores. Of de boottocht een avontuur of gewoonweg een gevaarlijke tocht was, heb ik me meerdere malen afgevraagd terwijl ik stiekem met een reddingsvest onder m'n kussen probeerde te slapen op het dek tussen 20 andere passagiers die van links naar rechts tuimelde op het ritme van de hoge golven. The magnificent ocean....nu even niet, want ik vond het maar niks, al was het voor vele prettiger om te liggen dan om over de reling te hangen en de vissen te voeren met hun voorgekauwde maaltijd.
Een week later is een zelfde boot op deze route gezonken. Erg he. M'n zeebenen en knikkende knieën waren dus niet geheel zonder reden, maar in die 4 dagen op zee met hier en daar een kort bezoekje aan een verlaten eilandje, heb ik wel mooi komodo dragons gespot. Deze varaan wordt wel 3 meter en eet graag een hertje, zwijn of waterbuffel. Niet geschikt om dicht in de buurt te komen. Ook niet voor dappere cowgirls. Ik verwijs naar de bijlage dan zie je wel wat ik bedoel ;). De prachtige omgeving waarvan we op de laatste dag in rustig vaarwater konden genieten en het gezelschap van de andere passagiers waarmee je eindelijk een gesprekje kon voeren, maakten de tocht tot een bijzonder avontuur. De vlieger van m'n yoga practice doen op het dek terwijl de zon op gaat, bleef uiteraard aan de grond.  

Na de ruige tocht door Flores met vulkanen en hotsprings hier en rijstvelden daar, ben ik terug in Ubud ofwel Yogaland. M'n eerste lessen in de Yoga Barn zitten er op en de massage inclusief scrubs, maskertjes, bloemenbad en pedicure heeft het laatste zwarte vulkaanzand van m'n lijf doen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Avontuur on hold, reis naar binnen is weer On. Ik zeg howdiehowww!!

Ik hoop dat het goed met je gaat en de Mestreechse jungle goed gezind is voor je. Uitkijkend naar uw avonturen aldaar en wederom mijn excuses voor deze late editie, verblijf ik :p. 

Me love you long time sistaaaa. 

Veel liefs uit Baliiiiii :)

Xx