Meer hitte en Cambo kids yogaaaa in Phnom Penh

Lieve Anouk, beste Penpallie en schone Schrijfster!!

Het is even wat langer geleden dan normaal...excuse me! Hoe is het met je :)? 
Ik heb zo genoten van je Yoga In de Maneschijn, zo had ik het nog nooit bekeken...mooi hoor! Wat je omschrijft klinkt echt heeeerlijk, daar in Mestreech. Al bruin worden in april is toch genieten en dan de warmte die uit de Stadsverlichting straalt, super sjoen geloof ik. En nu is de maand alweer om en worden de paaseitjs verruild voor echte eitjes, want dat is wat ik me van vroeger herinner, april doet wat ie wilt en in mei leggen alle vogels een ei ;). Dat wordt een gezellige boel dus. Ratjes komen niet uit een ei, maar het is toch lente he...hoop dat ze geen last hebben van lentekriebels met alle gevolgen van dien. 

Rokjesdag moet nog komen geloof ik, maar zie zo voor me dat de dames hun winterse melkflessen al voorzichtig blootstellen aan de zonnestralen. 
Hier is het het tegenovergestelde. Jurkjes en hemdjes liggen tegenwoordig ergens onderin m'n kledingkast.  Luxe he, een eigen kast, nikste uit de rugzak leven ;). Het zijn voornamelijk de toeristen die hier met blote benen en armen de warmte proberen te trotseren. De Cambodjanen beschermen zichzelf tegen de brandende zon met lange broeken en de mannen in overhemd en vrouwen met vestjes. Go local, dus ik heb ook maar wat shirtjes met lange mouwen gekocht op de markt. Een dollar per stuk wel te verstaan. 
M'n nieuwe outfit voelt een stuk fijner als ik door de stad fiets. Dat fietsen is een avontuur op zich hoor, behoorlijk different van wat ik gewend ben. Het komt er op neer dat er amper tot geen verkeersregels zijn. Je rijdt gewoon daar waar plek is en steekt over als je denkt dat dat kan en als spookrijden sneller is dan doe je dat. Goed opletten en vooral rustig blijven door rollen. Het is aanpassen aan de rest of hopen dat de rest zich aanpast aan jou terwijl je een drukke weg begint over te steken. Het ziet er spannend uit, maar ook hier blijven ademen en houdt vast aan je dristi. Wat ik zo bijzonder vind is dat ik nog niemand boos achter het stuur heb gezien. Alsof ze de chaos en elkaar daarin accepteren. 

Wat meer bedekking komt ook van pas bij het assisteren in de yoga lessen voor de kids op verschillende scholen in de stad. Afhankelijk van de leeftijdscategorie kan een sporttruitje best, maar toen het me in het kleine lokaaltje, gevuld met 15 tegen elkaar aan liggende matjes toch een beetje begon te duizelen en besloot m'n vestje uit te doen, viel het mondje van een van de jongere meisjes open. Wat ze zei, geen idee, maar de lerares giebelde wat en leek in verlegenheid gebracht. Oh nee he :s...Ze bracht haar terug in tadasana met d'r dristi voor zich in plaats van naar mij. Mijn dristi was gericht op de foto van de zwart witte Nederlands uitziende koe die aan de muur pronkte naast een tekening van de rijstvelden, gemaakt door een van de leerlingen. Wat Bertha aan de muur van het eigenlijke handvaardigheidlokaaltje doet, is me even niet duidelijk en past totaal niet in de context. Mijn beurt om te gniffelen. 

Het school uniform van de meisjes bestaat uit een lange rok. Niet zo praktisch in viparita karani. Sommige jongens starten de les met een extra matje aan hun zijde. Deze gebruiken ze in sommige zittende houdingen als dekentje om zichzelf te bedekken. In m'n hemdje, wel in lange broek trouwens, doe ik wat houdingen mee en help met adjustments. Een hoop Flexi Lexi's hier. De jongens doen hun best de OMs zo hard mogelijk te laten klinken, harder dan je buurman natuurlijk. Dat is pas ruig en stoerheid ten top. Wanneer de laatste OM wordt gevolgd door lokah samastah sukhino bhavantu krijg ik wel even kippenvel en vind het prachtig dat ik hierbij aanwezig mag zijn. In savasana zijn het allemaal paaseitjes, zonder gekleurd papiertje. In het nu, rust en stilte, helemaal zichzelf. Dit is een van de dingen waar ik naar uitkeek, al dagdromend over m'n yoga trip toen ik een paar maanden geleden besloot de boel de boel te laten en m'n gut, intuïtie, te volgen. Want dat is misschien wel de meest betrouwbare en enigste partner in het hier en nu. M'n onderbuikgevoel die me helpt bij het maken van beslissingen. Gaat een stuk beter dan afgaan op die 6000 gedachtes per dag zei je? Pffff. 

Dat zelfde gevoel zegt me dat ik nog even niet naar huis ga dus het vliegtuig gaat zonder mij naar Nederland eind van de maand. Wat ik waar precies ga doen weet ik nog niet zo goed, maar ook dat volgt vanzelf wel he. Onder leiding van Dikke tante Kee, heb ik er wel vertrouwen in dat ik na het Nataraj avontuur weer een nieuw plekje vind waar ik kan zijn met de hele Yoga Maneschijn familie. Spannend vooruitzicht wel hoor. 

Maar de kids yogalessen....

Daar kunnen wij toch nog wat van leren he. Yoga op school. Na afloop van de les kan ik 1 2 3 4 5 wel dromen in het Khmers en adem in, adem uit behoort nu ook tot m'n minimale lokale woordenschat. Ik was benieuwd wat het verbaasde meisje nu deelde met haar lerares toen ik me verloste uit m'n benauwde vestje. Ze schrok een beetje hoe lang m'n bovenlijf was, ze vond me een reus ;). Lange mouwen wanneer je je in het gebouw begeeft en een wijder shirtje met mouwen dus de volgende keer tijdens de les....de jongens onder hun mat-dekentje vroegen ook om verheldering. Dat zijn de jonge pubers die zich schamen voor hun lichaam en zich dus liever bedekken werd me uitgelegd. Oh zit dat zo....

Samen springen we op haar scooter en al slalommend in de spits toetert ze ons terug naar de studio. Hier wachten haar broertje en zusje op hun grote zus. Na haar een knuffel gegeven te hebben krijg ik een grote glimlach en how are you. Het is paasmaandag in Mestreech dus samen hebben we eieren geverfd. Dat ze niet bekend zijn met Pasen verbaast me niet, maar dat ze niet weten wat te doen met de gekleurde rondjes verf en het bakje water er naast wel een beetje. Mevrouw Moch, die woont in een huisje aan de yoga studio en als opzichter haar steentje bijdraagt, schikt wat bloempjes en zet het vaasje op onze verftafel. Nog meer kleur! Zo toch een beetje Pasen hier ;). 

In de tussentijd heb ik braaf de spa bezocht voor m'n dagelijkse massage lessen. De Engelse woordenschat van de lerares bestaat uit yes, no en I dont know. Met vragen over de spieren en waarom ik doe wat ik doe en dan heb ik het geeneens over hoe ik m'n handen precies moet gebruiken, heb ik niet altijd het gevoel te weten waar ik mee bezig ben. Maar goed, ook hier leer ik wat nieuwe woordjes in het Khmer, twee in een dan maar....massage en taalcursus? Ze heeft me via via laten weten dat ik veel moet oefenen. Voetmassage heb ik al onder de knie dus als je gescrubte voetjes na een flinke yoga workout toe zijn aan een massage kan ik u in de toekomst van dienst zijn. Met de Yoga Gives Back maand voor de deur is dat geen overbodige luxe lijkt me. Ik las iets over een yoga challenge?

Ik ga me klaarmaken om m'n tweede les te geven vandaag. De eerste was om 6.30u in het gezelschap van de zonsopgang. Mooi begin van de dag. Met wat afwezige teachers geef ik nu zo'n 10 lessen per week, daar kan Mister O. al bijna niet meer tegenop. Je snapt denk ik wel dat ik graag nog wat geniet van de yoga bubble hier. Het leven in de stad is misschien wat hectischer dan ik af en toe fijn vind en het ruisen van de zee is hier ver te zoeken tussen de scooters, maar dat is ok voor nu. Ik leer zo veel van iedere les die ik geef en volg. Nu nog sponzen in de stad en misschien daarna weer de zeelucht opsnuiven. 

Jij komt langzaam deze kant op he en ik ga nog niet naar huis dussss het zou zomaar kunnen dat ik je eerder in Koh Samui zie dan in Maastricht ;).  Zal ik al een strandbedje voor ons reserveren :D?! We zullen zien hoe de vlag erbij hangt in de zomer.  

Hoe dan ook, tot die tijd kijk ik uit naar je brieven, want je ervaringen en kijk hierop is als de frisse wind die nu m'n balkonnetje aan doet. Zeeeeer welkom wuift ie de warmte voorwel en maakt ruimte voor een nieuw moment, een nieuw moment dat vanzelf komt en helemaal goed is zoals het komt aanwaaien. 

Veel liefs sweet sistaaaaa en 

-X- uit de city ;)

Marieke