hOMe sweet hOMe

Lieve Anouk, Peaceful Warrior 

Waaaauuuuuwwww!! Wat is er veel veranderd en op z'n plek gevallen, Teach :). Ik herinner me onze gesprekken over mogelijke opties voor na Samahita voor je nog goed en ik vind het heel mooi om te zien hoe de puzzelstukjes nu in elkaar vallen. Wie had dat een paar maandjes geleden gedacht he. Heel moedig hoe je je pad volgt en bereid bent om verbindingen met huis en haard, die je niet langer meer dienen, te verbreken. 

De eerste tekenen en mogelijkheden van de Kilimanjaro klim staan me nog bij. Een mailtje van je vader met z'n klim idee beviel je wel. 
Je mondhoeken schoten omhoog in een grote glimlach en de twinkel in je ogen was niet te missen. Daar begon wat te broeden. 
Dat je na wat jongleren het hebt omgetoverd tot KILI deel twee maakt je een echt Peaceful Warrior met een heeeel groot, warm hart. 

India eerst. Je vertrek nadert, net zoals de herfst vorderd en de winter naderd. Maar niet voor jou dus :). Je hebt een geweldige uitdaging op je wachten. Prachtig dat je eigenhandig de kinderen van Deenabandhu gaat helpen naar de top. Incredible Indiaaaa here you come!! 
De laatste weekjes in Mestreeech vragen vast om veel voorbereidingen en voorpret. Hoe is het met je sponsor activiteiten? En niet te vergeten, je verjaardag komt ook in zicht. Bijzondere december euhm september maand...zo snel vliegt de tijd nu ook weer niet. 

In stilte op een matje in Koh Samui zijn, brengt innerlijke rust en stilte, waar antwoorden uit geduld worden geboren lijk het. Ik noem het fenomeen even Samuïsme voor het gemak ;). Samuïsme heeft jou getroffen en met jou vele studenten van de Yin teacher training waaronder ik zelf. We zijn geïnfecteerd met dit welkome virus dat je Mind tot stilte brengt en daarmee plaats maakt voor gevoel en intuïtie. Dat wat je toespreekt als de ruis van lichaam en geest tot stilte is gebracht. Ik zie in gedachten bij sommige wenkbrauwen omhoog schieten na het lezen van deze yogi taal en sorry als ik mezelf niet zo lekker uitdruk en niet goed te volgen ben. Maar ik kan het volgen. M'n intuïtie, er naar luisteren als ik daar letterlijk 'even' voor ga zitten. Echt heel fijn. 

Dat ' even ' is niet zo lang aangezien m'n meditatie practice nog een jonkie is, maar ik zal je vertellen, na een half uurtje kruipt de gevoelloze sensatie van dooie tenen en voeten op tot aan m'n knieën, schreeuwend om nieuw toevoer van bloed. Dit probeer ik te negeren, want ze gaan er echt niet afvallen als ze wat bekneld zijn en ik ben nu eenmaal even niet geïnteresseerd in schreeuwende signalen van m'n lichaam en geest. Vooral die laatse is al genoeg aan het woord. 
Maar goed, wanneer m'n geest zich begint af te vragen of m'n benen misschien toch zijn losgeraakt van m'n lijf in minuut 40 van 60, gebruik ik maar m'n handen om ze te ontvouwen en verlossen uit hun benarde positie. Ik ben pas in dag 1 van 10 van de 100 uur Yin Teacher Training in Vikasa, een prachtig retreat center hoog op de rotsen van Samui. Nog 9 dagen waarin ik een meditatie houding voor m'n benen kan vinden die misschien beter past. 

Padmasana gaat dat in ieder geval niet worden, nu niet en naar alle waarschijnlijkheid misschien wel helemaal niet blijkt in de anatomie les in dag 2. Ik, of beter gezegd m'n benen, zijn een graag gezien studieobject in ons yogi laboratorium; de paar matjes waarop we om beurten plaats nemen aan de rand van de shala en uitkijken over wederom, hoe kan het ook anders, onze grote vriend en symbool van vrijheid en oneindigheid in mogelijkheden, de zee :). Details zal ik je verder besparen, maar de botten in m'n fundering hebben een interessante draai wat invloed heeft op het repertoire van m'n practice.  Practice practice en misschien komt m'n full lotus wel een beetje en als dat niet zo is misschien half lotus en anders.....nou, dan niet he. Ook geen man over boord. De verschillen in lichamen en invloed op je practice wordt ons maar al te duidelijk gemaakt, super interessant. 

Naast het Samuïsme waarin ik de kracht van mediatie heb mogen ontdekken en dan vooral het voor mij nieuwe chakra meditatie, ben ik ook besmet geraakt met het Yin virus. Deze jonkie in Yogaland heeft me aangenaam verrast met haar komst in m'n practice en heb haar volledig omarmd. Het doorbrengen van een minuut of 5 in een houdingen die alles behalve aangenaam is en niet alleen een beroep doet op het stretchen van connective tissue gewrichten, pezen en fascia, maar vooral op je geduld  is een heerlijke aanvulling op m'n Yang Ashtanga practice en brengt je in een meditatieve staat, dicht bij jezelf. 

Wandelend over het strand hebben we het al eens gehad over m'n idee om deze training te volgen, maar deze Weegschaal schoof de keuze liever nog even voor zich uit. Struinend door de Yoga Barn in Ubud, nog maar half ontwaakt uit m'n savasana na de les, valt m'n oog op het affiche van een Yin les. Oh ja, dat was het inderdaad! Ik herinner me de paar Yin lessen uit m'n teacher training en m'n nieuwsgierigheid  naar de Yin training in Samui laait op.

Soms is het nemen van een beslissing zo makkelijk. Als je luistert en volgt. Als je de maars, waarom en het invullen van eventuele gedachten van andere niet uitnodigt op het beslissingsmoment en volgt wat je wordt ingegeven, kom je vast op je plek. Ik houd van deze momenten en heb het gevoel dat Yin en meditatie me beter in staat stellen om af te stemmen op de juiste radiozender. De zender in mezelf. De golflengte waarop ik het prettig vind me te begeven. De golf waarop ik m'n hoofd boven water kan houden en kan mee dijnen op het juiste ritme. The rithm of my life. 

En laat dat ritme me nu eens volgende week terug naar huis brengen, want ja, je hebt een hoop prachtige dingen opgebouwd bij Yoga Place en De Brandweer en laat ik nu eens de gelukkig zijn om jouw zaakjes zolang waar te mogen nemen :). 
Ik kijk er heeeeel erg naar uit om je lessen over te nemen en me te begeven tussen de fijne mensen van Yoga Place, waar ik me altijd zo tussen op m'n gemak heb gevoeld. Bedankt voor je vertrouwen in me, ga jij maar beginnen aan je super avontuur, ik ga m'n uiterste beste doen om je studenten al bruisend met prana de winter door te helpen! Naast natuurlijk het uitkijken naar het zien van m'n lieve familie en vrienden, had je me geen betere reden kunnen geven om dit paradijsje te verruilen voor sjoen Mestreeech. Ook een fijne plek, de parel van het zuiden zullen we maar zeggen, same same but... ;).

De tijd van gaan is bijna gekomen. Ik ga nog even de tropische zonnestraaltjes van Koh Tao opzuigen, gedag zeggen tegen Nemo en genieten van de laatste kokosnoten en papaya salaaaaat. Bye bye magnificent ocean, it's been great!! See you when you see me. 

Veel plezier in het volgen van jou Indiaase rithm. Mij klinkt het als muziek in de oren, maar eerst nog samen proosten op KILI tijdens Indian Summer aan de Maas.  

Sweet sweet sistaaaaa cu soon, vely soon ;)

Xxxxx