De kerstengelen lagen bij Indiase nachten

Lieve kerstengel sistaaaa!

Dankjewel voor je fijne kerstwensen die hier inmiddels een paar tijdszones verder dubbel en dwars zijn aangekomen! Ik voel de warmte van je boodschap, ondanks de koude donkere dagen waarin je je bevindt en dit te lezen verlicht de donkere hemel waaronder ik me nu begeef.

Het is kerstavond in India. Klaas Vaak is nog niet langs mijn stoffige houten planken stellage gekomen. Met mijn ogen wijd open staar ik in de loze ruimte. Mijn gestoffeerde plank prikt in mijn rug, afgewisseld door de families mieren en muggen die toevallig ook in deze kamer wonen. De elektriciteit is weer eens uitgevallen, dus de ventilator kan me helaas niet redden van een ongedierteplaag die om me heen zwermt. De honden blaffen luid naast me en ik hoor de kinderen zachtjes huilen op de achtergrond. Ik vermoed dat ons zandmannetje heel wat bedjes en planken af moet gaan vannacht. Niet te vergeten de mensen die op straat de nacht doorbrengen. Hier in de omgeving, maar ook de honderden zoals ik ze laatst in Calcutta en Bangalore heb gezien. Mensen die hun vodje neerleggen zodra het donker wordt en dit tot hun kribje maken. Een kartonnen doos is een luxe hemelbed in deze klasse. Hoewel ik mijn ogen soms maar al te graag zou willen sluiten voor dit leed, weet ik ook dat ik dit niet meer kan. Het is overal aanwezig. Onderdeel van mijn werkelijkheid waarin ik klaarwakker ben en waarin ik me thuis voel, waar ik ook ben.   

Ik kijk naar de afgebladderde muur en ik zie de prachtige tekeningen die de kinderen voor me hebben gemaakt. Kerstkaarten. Op hun eigen manier. Hun beleving. Beelden van werelden waar ze graag zouden willen zijn. Dieren die ze zouden willen zien. Vanavond hebben we samen heuse zelfgemaakte chocolademelk gedronken. Niet zo bruin als wij die kennen. Indiase enige echte chocomel bestaat uit veel melk, uiteraard veel suiker en een heel klein beetje choco. Chocola of cacao is hier een luxe product, maar met kerst mag er wel een beetje van gesnoept worden. En dat gaat erin als koek. Wat we overigens voor morgen op het programma hebben staan. Op deze vrije dag maken we samen een grote cake, die we vervolgens gaan proberen te bakken in een soort van zelfgefabriceerde steenoven. Ik ben benieuwd.

Ik staar naar het plafond en met jouw woorden in me naklinkend, zie ik jou naar het plafond staren. De westerse wereld waarin je je nu bevindt. De vragen die dit met zich meebrengt en de dillema’s waar je tegen aanloopt. Ik snap je gevoel. En het lijkt misschien wel allemaal heel different sista, maar in essentie is het allemaal same same. In andere verschijningsvormen, maar uiteindelijk willen we als mens allemaal hetzelfde. Liefde. Gewoon gelukkig zijn. Vrede op aarde. Rust.

Een avond als vanavond voelt anders, ook al is er geen kerstboom, ook al word ik niet doodgegooid met kerstversieringen, schitterende lampjes en tureluurs van alle kerstmuziek. Er zijn geen kerstkransjes of tiengangendiners en gluhwein. Gewone rijst met prut en water. Maar met de aanwezigheid van heel veel kerstengelen om me heen, ver weg en heel dichtbij. Same same but different sta ik even stil en kijk ik door het gapende gat in het muskietengaas naar de grote fonkelende ster die aan de donkere hemel prijkt.

Ook al valt ie niet, ik doe toch een kerstwens. Voor jou, voor alle mensen die me dierbaar zijn en alle leven op aarde. Ik kijk naar de ster en besef dat deze zoveel lichtjaren van ons vandaan is. Misschien wel ontstaan toen Jezus geboren werd. Misschien is de ster er allang niet meer. Maar het licht schijnt nog steeds en leidt ons door de donkere nachten naar de plek waar we willen zijn. Of dat nu een krakkemikkig kribbetje is of een roze Disneykasteel.

Ik kijk en ik zie de wereld in gedachten aan me voorbij gaan. Overal op deze aardbol liggen er op dit moment mensen te wachten op de verlossing van Klaas Vaak, die met zijn toverzand ons uit deze wereld helpt. Ik zie kinderen de op een paar meter afstand van me af liggen in hun ijzeren stapelbedjes. Zonder matras. Ook zij staren naar het plafond, ogen wijdopen met hun hand op hun hart. Kunnen de slaap niet vatten, omdat de vragen maar onopgelost in hun hoofd blijven rondspoken. Net als de enge beelden die ze telkens voor zich zien als ze hun ogen dicht doen. Angst belet ze om zich volledig te kunnen overgeven aan de signalen van hun vermoeide lichaampjes die non-stop bezig zijn als opgedraaide Duracell konijntjes. Flappie is er niks bij.

Van Flappie, het eerste dier dat mijn vegetarisme heeft bepaald, dwaal ik in gedachten af naar Aiwa. In welk bedje zou zij nu liggen? Dankjewel dat je haar naar een nieuw warm nestje hebt gebracht. Ook al weet ik dat dit het beste voor haar is, tegelijkertijd besef ik ook dat ik haar lieve aanwezigheid nooit meer zal ervaren. Loslaten is niet altijd even makkelijk. Ik zie ook mijn broer en met heel mijn hart wens ik dat hij ergens ter wereld een warm nest heeft om in te slapen, hoewel ik ook besef dat de realiteit heel anders kan zijn.  

Ik zie alle mensen van wie ik zielsveel houd en wie ik niks anders gun dan een hele fijne kerst. Een feest van warm samenzijn in liefde. Tijd hebben voor elkaar in een wereld die aan hen voorbij raast. Genieten van de kleine dingen, die in een andere wereld heel groots kunnen zijn. Stilstaan bij al het moois dat het leven ons schenkt. Een groter kerstcadeau bestaat er niet. Dat leg ik vannacht onder je boom lieve sista en bij alle andere mensen die speciaal voor me zijn, waar ik maar kan. Klaas Vaak heeft het toch heel druk vannacht, dus ik heb nog even de tijd..

Als ik dan weer terugkeer in mijn eigen houten kribje ben ik heel blij dat ik dit kerstcadeau ook voor mezelf mag uitpakken. Het lijkt of het met het jaar groter wordt en vooral dit jaar ben ik me enorm bewust van de onschatbare waarde hiervan. Geven geeft zoveel. Ik voel me rijk met niks, dat tegelijkertijd alles is. Het enige wat er overblijft is de verbinding die ik voel. Liefde van en voor alle mensen om me heen. De prachtige plek die deze aarde is om te zijn, in al zijn facetten en al zijn verscheidenheid. Er is geen licht zonder donker en juist in deze nachten schittert de ster als nooit te voren, ons de weg wijzend naar een simpel houten kribbetje met stro, niet meer en niet minder. Toegedekt met een mantel van liefde en zorgzame handen die ons zachtjes in slaap wiegen...

Hohohoho...Klaas Vaak komt eraan!

Lieve sistaaaa, een hele dikke kerstknuffel voor jou!

Voordat mijn ogen dichtvallen, wil ik nog even de Deenabandhu versie van “De herdertjes lagen bij nachten” met je delen…

De herdertjes lagen bij zwoele Indiase nachten
Ze lagen te creperen van de honger in het veld
Zij hielden het niet meer uit en konden niet wachten
Ook al hadden ze braaf hun schaapjes geteld
Daar hoorden zij kinderen van Deenabandhu zingen
Hun verdrietige liederen raakten hun hart zowaar
Waarop de herders naar de dichtsbijzijnde tempel gingen
Om te bidden voor meer geluk voor hen in het nieuwe jaar

Toen zij er uitgehongerd bij de tempel aan kwamen
Daar stonden drie arme weeskinderen omheen
Een kind geklommen op het dak zij vernamen
Een kind liggend in het kribje benee
Daar stond er opeens een kind voor hun ogen
En viel in de armen van de herders neer
Zij stonden tot schreiens bewogen
En legden het kindje voorzichtig neer

Lakshmi, de Godin van overvloed bloosde van weelde
Dat er mensen zich om deze kinderen bekommeren deed haar deugd
Het was het geven vanuit pure eenvoud dat haar hart streelde
De weeskindertjes dankbaar voor deze zorg lachten verheugd
De herders besloten nu hun leven te wijden
Hun schaapkens te geven aan d'engelen aldaar
Wij kunnen deze werelden niet scheiden
Wij wachten niet tot het nieuwe jaar

Ach kindjes, ach kindjes, dat heden
In 't nederig stalletje te samen kwaamt
Ach, laat ons jullie helpen een nieuwe wereld te betreden
Want jullie oude wereld is zo ernstig beschaamd
Laat ons jullie geluk en vertrouwen in de wereld helpen te winnen
De machtigste vijand te slaan
Want de kracht uwer liefde van binnen
Kan wereld noch hel weerstaan

Let the X-mas love and light shine bright!

xx

Anouk