Yoga Lach :) Dans

Begin de dag met yoga

Lach de hele dag :)

Eindig met een dansje

Lieve Anouk, Flexi Vikingvrouwe, 

Wat knap hoe je na een vluchtje hoog in de lucht kunt schakelen en los laten, van je roze wolk kunt overstappen op Limburgse bodem en aard. En heerlijk toch om daarnaast in gedachten samen te zweven, op een roze wolkje hoog door de blauwe lucht, tussen de hartebomen. Nagenietend van je herinneringen aan je Vicking die zo te horen het beste in je naar boven prikt met z'n saté stokjes. Volgens mij is dat helemaal ok voor een momentje en wat anders dan je verliezen in het verleden, leven in je herinnering, maar ik ben natuurlijk nog een brugmug / vlieg als het aankomt op het bestuderen van de yoga filosofie. 

Ik wil ook wel op zo'n wolkereisje, de droomvlucht, same same but different van die in Kaatsheuvel. Vlucht in de goeie zin van het woord, niet als hoog op een wolkje onderduiken. Stay present, verdwaal niet in je gedachten, vlucht niet in je dromen...klinkt als mijn uitdaging op sommige vlakken, zoals je al zei, er zijn makkelijkere zaken om van los te komen dan van vikingen en anderen hartendieven. Aarden is mooi en weet ook zeker dat je geen wortel zult schieten van ongeduld in Vrksasana. Ik tel voor je af, er zit alweer een weekje op ;).

Leuk van het interview he, heb het artikel al mogen inzien, mooi verhaal, maar denk dat het wel mee valt met die bekendheid hoor. Kan vast nog over straat als ik thuis kom. Hopelijk brengt het veel goeds voor Krama yoga. Over interview gesproken....daar heb je ook wel ervaring mee he?! ;) Tell me more, tell me moreeee. 

Vlucht niet in je dromen noemde ik eerder.....ik heb wel eens nagedacht of dat is wat ik doe. Reacties van het thuisfront doen me soms denken dat ik me terug trek in een droomwereld, waar ik kan gaan en staan waar ik wil, geniet van het leven zonder verplichtingen, de easy way out van de dagelijkse dingen die belangrijk worden gevonden in onze Westerse wereld. Naast de platte buikjes horen daar huisje, boompje en beestje taferelen bij. Wat spaarcentjes op de bank voor het geval je wasmachine het begeeft. Ik ben ook geen 18 meer ;) dus de vraag komt nog wel eens of het niet eens tijd wordt dat ik ga aarden en nestelen tussen de Limburgse heuvels. Nou die wasmachine...ik doe nu ook m'n was in een teiltje in de tuin dus daar maak ik me niet zo'n zorgen om. Makkelijk gezegd he, ik snap heus wel wat men bedoelt en een vast(er) stekkie waar je wat wortels kunt laten groeien en aarden is echt zo gek niet. Ik heb niet het gevoel maar mee te waaien met ieder briesje dat m'n bubble in beweging brengt om zo niet mee te hoeven lopen in de pas, wat die dan ook precies mag zijn. 

Ja, ik leef in een soort droom, omdat ik ervoor kies het leven te zien en beleven als een droom waarin ik graag zoveel mogelijk aanwezig ben. Hier en nu. Dat maakt thuis geen nachtmerrie. Ik ben gewoon nog even druk met het vullen van m'n rugzakje met ervaringen waar ik straks een fundament op kan bouwen, als de tijd rijp is en de wind me misschien wel via een roze wolk richting Europa blaast. Want ja, de wind, de mogelijkheden die zich aandienen zijn anders dan een klein impulsief briesje, de wind is m'n trein en die volg ik maar al te graag wanneer de richting of mogelijke bestemming me aan spreekt. Geen vlucht dus mijn inziens. 

Even terug naar attachment. Ik realiseer me hier attachted te zijn aan het geven van yogalessen ;). Over een goeie week verlaat ik de veilige yogahaven voor ??? Een nieuw avontuur, waar dat gaat zijn, nog geen idee, maar wat ik graag zou willen is veel yogaaaa alstublieft. Het idee dat ik misschien even geen les kan geven, bekruipt me een beetje. De teachmotor is inmiddels lekker warm gedraaid en dat houd ik graag zo. Ik hoop dat het lesgeven net zoals fietsen is, je verleerd het niet. Is dat zo :s? En natuurlijk gaat m'n matje gewoon mee en kan m'n eigen practice uitkomst bieden om in de bubble te blijven. Eens kijken waar ie zich gaat uit rollen.

Heb d'r alle vertrouwen in, ook al lijkt het misschien niet altijd in eerste instantie de plek waar je wilt zijn, sometimes the wrong train will lead you to the right station. Geen goeie of foute treinen dus. Kwestie van aanvoelen, kiezen en hup d'r op springen. En ja, die trein kan dus ook zomaar transformeren in een love boat. Daar wil je toch niet zomaar uitstappen? Verbinding en delen brengt diepgang. Voor mij is het belangrijk om me compleet te voelen alleen, niemand nodig te hebben om leegte op te vullen. Inmiddels voel ik me aardig gevuld van binnen uit dat er plek is voor iemand naast me, aanvulling zijn voor elkaar in plaats van opvulling. Geen haast echter, feeling good by myself denk ik, terwijl Jack Johnson mijn iPod verlaat en de kamer vult met zijn ' Better together'. 

Je was benieuwd naar m'n avonturen hier. Nou, ik ga je even vertellen over afgelopen zondag. Na de nodige yoga met kids, bracht ik samen met lerares Nich een bezoekje aan haar zus. Ze werkt in een NGO waar Cambodjaanse kids niet alleen Khmer en Engels leren, de nadruk hier ligt op Crea Bea activiteiten. Cambodjaanse JayZ look-a -likes spinnen achter draaitafels en laten de kinderen een ritme tellen. Er wordt een toneelstukje voorbereid en even verderop zijn bandha's actief bij spinnende kids die van de ene handstand en flikflak, in de andere schieten. Een genot voor het oog. Hier word ik gespaard en hoef de dansvloer nog niet onveilig te maken. Little did I know...later die avond...

Maar eerst door naar de kapper. 
De scheve laagjes in m'n haren waren uitgegroeid tot dooie punten dus toe aan een nieuwe Cambo coupe. Deze keer niet op de markt, maar om de hoek waar tegelijkertijd m'n tenen worden voor zien van een zee kleurige gloed. De kapster studeert sinds kort rechten in Phnom Penh. Ze is opgegroeid een uurtje buiten de stad waar haar familie woont. The new kid in town, ze is net verhuisd en blij met haar bijbaantje in de salon. Toeristen komen er amper, het is meer een local aangelegenheid, maar ze oefent graag haar Engels dus voorzichtig komen er wat vragen. Ik vertel over de yoga lessen en ik lach maar met haar mee als wederom de stijltang te voorschijn komt. Deze is toch echt onmisbaar om te kijken of m'n laagjes deze keer recht zijn wordt me uitgelegd. Wat ik vertel over yoga spreekt haar blijkbaar wel aan. Ze wil graag een van m'n lessen mee volgen, kan ze gelijk Engels oefenen. Die zelfde avond haal ik haar, met toestemming van de streng toekijkende bazin, op. Samen kruipen we onder m'n poncho en rennen we terug naar de studio. Het stort regent.

Ik was niet van plan m'n wat moeë lijf aan een volgende les bloot te stellen maar, m'n kapster lijkt wel wat nabijheid te kunnen gebruiken dus rol ik m'n matje naast haar uit. Deze community les wordt door verschillende leraren gegeven. De lerares van deze week bleek vorige week al naar huis te zijn gevlogen. Ik schuif m'n matje naar voren en ben opeens weer teach. De kapster heeft blijkbaar goed gevisualiseerd en even later staan we samen in een down dog. Na een uurtje zweten en de laatste OM open ik m'n ogen en kijk in een verlegen glimlachend gezicht. Met een 'thank you miss, see you next week' verdwijnt ze de regen weer in. 

Bruisend vol nieuwe energie maak ik me klaar voor een avondje dansen met een paar collega's. In het park tussen het paleis en de rivier danst jong Cambodja de night away. Ik ben benieuwd :). Met een legging onder m'n jurkje en slippers verruild voor gympjes, ben ik klaar om te hupsen. Dat under dressed zijn gebeurd me niet nog een keer! De Khmer yoginis tref ik echter in korte, hot-pantsachtige outfits...ik ben duidelijk over dressed voor de verandering...
Het dansen is een mix tussen de Macarena en Gangnam style. Wat anders dan de pelvic dance. De Khmer variant is al voorbij, wij stellen ons  in rijen op voor de Koreaanse variant. Een beetje hupsen en wiebelen op muziek kan ik wel, pasjes afkijken en tegelijkertijd na doen stijgt me echter boven m'n pet, zeker met deze blitse choreografie. De houdingen worden na een split second gevolgd door een volgende move, nikste 5 ademhalingen vasthouden. Ik druip af richting zijlijn en hubs, wiebel en spring op- en naast het ritme van de muziek. Hoppa Cambo Style! Ben jij eigenlijk een dancingqueen? We hebben het nooit tot aan de Alla gehaald he dus zou het niet weten ;). 
Om 20 uur is het feest voorbij. We maken nog een ritje door de stad en belanden bij een groot podium, niets minder dan de live show vannnnnn....The voice of Cambodia :D. Rijen dik aan scooters staan rond het podium van waaraf de toeschouwers al knagend aan maïskolven, de lokale snack, de sterren in spé bewonderen. Vandaag val ik wederom van de ene in de andere verbazing. 

Best leuk zo'n zondag in Phnom Penh he ;). Ik kan inderdaad wel wat twists gebruiken na al deze indrukken. Het vertrekken van een vliegtuig -1 passagier richting Amsterdam afgelopen week, heb ik dus gevierd met een dansje in het park. Ik voel de nabijheid en liefde van de mensen die thuis om me geven. Die bron van verbinding vult mijn kracht aan, hieruit put ik energie die ik deel in ontmoetingen met mensen in- en buiten de studio. Zoals je al zei, het één kan bestaan naast het ander, hier genieten kan bestaan naast het houden van mijn familie en vrienden thuis terwijl ik kies voor afstand tussen ons nu. Maar wat is afstand? Love travels, nietwaar? 
Nog even onderdompelen in de Yoga Cambo en dan op naar the next episode waarin we misschien wel samen kunnen proosten met kokos water! 

My love travels, also to you dear sistaaaaa ;)

Bisou pour vouz!

Xx

Marieke