Zweet, spierpijn en oordopjes
17 februari 2014 - Koh Phangan, Thailand
Hallo lief Mestreechs meiske,
Zo te lezen geen carnavalsfan ;). Een pekske knutselen hoef je dus niet te doen begrijp ik. En anders kan je nog altijd als Brandweervrouwe gaan of als bouwvakker als je de drilboor van de klusjesman mag lenen. Koop nog maar een paar pakjes bubble gum, want het feest moet nog beginnen! Geen idee wanneer eigenlijk...Ben er ook niet rauwig om dat ik het ga missen. Doe hier wel een dansje.
Ik begrijp het 8u nieuws hier ziet zo in het Thais, maar dat is geen excuus om me te verschuilen achter het feit dat ik geen idee heb wat er in de wereld gebeurd. Nu.nl is ook hier te laden natuurlijk...Mooi hoe je schreef over de yamas en niyamas. Heb er tussen m'n yogalessen nog regelmatig aan terug gedacht. Is het struisvogel politiek als je je afsluit voor het 8u journaal? Struisvogel.....is dat trouwens ook een asana of zoals m'n iPad me graag corrigeert, ananas? :D
Ik denk dat je iedere dag, ieder moment weer opnieuw kunt beslissen waar je je aandacht, energie aan schenkt. Zelfs de energie van een doorgewinterde yogi groeit niet aan een boom toch? Dus keuzes maken....Het ene moment zal je de energie zelf nodig hebben, het andere moment doe je wat terug voor een ander. Boodschapjes doen voor je zieke buurvrouw of glimlachen naar de moeder met histerisch kind aan de kassa bij Ikea. Kleine gebaren, maar van daaruit kan je het zo groot maken als je wilt, je energie rijkt op dat moment. Dat het een verschil mag maken, groot of klein. Doneren aan de clinic clowns of een kat of hond adopteren uit het asiel. Na het zien van het nieuws met een knoop in je maag geld schenken aan giro 555 aan de Filipijnen.
Maar er zijn ook veel ellendige nieuwsfeiten die aan het gebeuren zijn of al zijn gebeurd, waar je niets meer aan kunt veranderen. Als mier op deze grote bol kun je maar zoveel invloed uitoefenen. Wat doet het met je energie als je wordt volgepompt met ellendige feiten van over de hele wereld? Ik denk dat je ervoor mag kiezen om die te laten voor wat ze zijn. Dat het je geen koude struisvogel maakt als je er voor kiest om de negatieve informatie buiten te houden en je tijd en energie te steken in zaken die je kunt veranderen, in je bereik liggen, waar je energie van krijgt. Te luisteren naar je eigen muziek in plaats van het journaal en daardoor op te laden zodat je vervolgens je energie weer kunt delen. Met jezelf, de zieke buurvrouw of radeloze moeder bijvoorbeeld.
Terug naar de neon pekskes. Carnaval was het hier afgelopen week. De volle maan trok vele party animals. En wel direct naast onze yoga shala en m'n bungalowtje die ik deze keer deel met een vleermuisje die boven m'n voordeur hangt, een spin ter grote van m'n hand die helaas het onderspit heeft moeten delven, want durfde de hut niet meer in, en een enkele kakkerlakachtige kever die m'n klamboe zonder pardon binnen weet te kruipen en op m'n hoofd valt terwijl ik slaap. Waar ik mensen 2 weken geleden nog uitlegde dat Koh Phangan 2 gezichten heeft, yoga en party, en deze naar m'n idee mooi verdeeld zou zijn over 2 kampen, blijkt in de praktijk dat deze 2 werelden minder gescheiden zijn dan ik dacht. Oordopjes zijn geen overbodige luxe. Als ik om 6u opsta en met een slaaphoofd richting shala sjok, is de party nog in volle gang en onze openings Om wordt begeleid door een dreunende beat.
M'n Om is aan het einde van week 2 wel veranderd merk ik. Soms lijkt ie wel never ending en verbaas ik me over de ruimte die er blijkbaar is gecreëerd. Dat is mede te danken aan onze asana teacher die ik Captain Jack heb gedoopt, te danken aan zijn zware, harde stem en bijpassend postuur. Popeye past ongeveer 2 keer in de Captain en is het tegenovergestelde van de Cookiemonster leraar uit Siem Reap. Hij brult je door de Full Primary heen alsof zijn leven ervan afhangt, vol passie en overgave hoor, maar wat meer dan ik aan kan. Je kunt je vast wel indenken hoe het voelt om zo uit savasana te komen ;). Beetje anders dus dan het vriendelijke, zachtaardige stemgeluid dat ik gewend ben van jou of de andere dames. Ik hoor m'n eigen adem geeneens en dat is toch je anker?! Wat moet ik zonder! Afdrijven en verdrinken in gedachten?! Lichte paniek...Hoe ga ik hier mee om de komende weken.
De volgende dag krijgen we oordopjes uitgedeeld en die zijn niet om onze nachtrust te bevorderen. Wanneer je je Ujjayi / StarWars Vader breath oefent, is het een stuk makkelijker om je adem te horen en je ermee te verbinden. Captain Jack zegt, your breath is the king, let it lead the way and never abandon your breath for an asana. Klinkt beetje als een uitspraak die ik me ook voorstel bij je Luke met z'n just breath. Inderdaad, de pranayama oordoples gaat voorspoedig. De oordopjes mogen ook tijdens je practice in blijven om zo beter in contact te blijven met je Ujjayi. M'n adem klinkt als het zacht ruisen van de zee en Jack is ergens naar de achtergrond verdwenen met z'n instructies. Wat een verademing :).
Ik slaap en practice dus met die dingen. Niet altijd hoor, tijdens hatha of yin lessen heb ik ze niet nodig en ook niet tijdens filosofie. Luisteren naar de Australische Peter die inmiddels 68 is maar eruit zit als begin 50, zie ik als echte sponsmomenten, zoveel mogelijk info proberen op te nemen van mantras, chakras tot samskaras. De 6 lesdagen per week zijn van 7u tot 18u dus je aandacht erbij houden in de hitte is wel een uitdaging te noemen. Mijn favoriete verwijzing van Peter zo ver is The Monkey Mind, dat stukje van ons brein dat nooit rust en stil is, altijd maar blijft mompelen tegen je met vaak de meest zinloze opmerkingen waar je helemaal niet op zit te wachten, maar ook lastig het zwijgen op legt. Wat zit je haar stom, hij vindt je toch niet leuk, had ik maar, dat kun jij niet, lelijkerd. Zooooo niet helpend.
Gelukkig geeft ie ons ook tips hoe je de Monkey zonder bananen in het gereel kunt krijgen en je brein op een constructievere manier kunt inzetten of gewoon kunt laten rusten.
Ik voel me een beetje Alice in Wonderland. Waar ik langzaam de yoga weg aan het ontdekken was, word ik nu in een stroomversnelling mee gezogen in een hele nieuwe wereld waarin ik me verwonder en laat uitgedagen om maskers af te zetten. Verder te kijken dan m'n lichaam en geest groot is en de vruchten te plukken die me aan staan, om vervolgens de zaadjes te planten en andere te helpen oogsten.
Zomaar wat momenten uit mijn training zover.
De Cambodjaanse bubble is van de een op de andere dag getransformeerd tot Yoga bubble inclusief huiswerk, struikelen over m'n eigen benen en Sanskriet, spierpijn en groeiende biceps. Wat leuk dat we de bubble inclusief natte ogen hebben kunnen delen afgelopen week. Hoe is het met je rug ;)?
Nog een dikke week bikkelen en dan moet het kunstje geklaard zijn en begint het echte jongleren. Maar eerst nog examen doen :s. Wat voor nu, en ver erna van belang is en waar de teachers op hameren, deel je ervaringen, het kan een ander helpen ook al sta je aan het begin van je weg. Klinkt me bekend in de oren. Never be afraid to share your story, it might inspire others. Zo is dat maar net hè Teach ;) ? Nu we het daar toch over hebben....waar ben jij zoal mee bezig behalve mij inspireren, lieve Brandweervrouwe?
Ik ga genieten van m'n vrije dag hier. Goed uitrusten, zonnen en veel eiwitten eten ;).
Liefs en hoie!
X Bijna yoga Teach :)
Zo te lezen geen carnavalsfan ;). Een pekske knutselen hoef je dus niet te doen begrijp ik. En anders kan je nog altijd als Brandweervrouwe gaan of als bouwvakker als je de drilboor van de klusjesman mag lenen. Koop nog maar een paar pakjes bubble gum, want het feest moet nog beginnen! Geen idee wanneer eigenlijk...Ben er ook niet rauwig om dat ik het ga missen. Doe hier wel een dansje.
Ik begrijp het 8u nieuws hier ziet zo in het Thais, maar dat is geen excuus om me te verschuilen achter het feit dat ik geen idee heb wat er in de wereld gebeurd. Nu.nl is ook hier te laden natuurlijk...Mooi hoe je schreef over de yamas en niyamas. Heb er tussen m'n yogalessen nog regelmatig aan terug gedacht. Is het struisvogel politiek als je je afsluit voor het 8u journaal? Struisvogel.....is dat trouwens ook een asana of zoals m'n iPad me graag corrigeert, ananas? :D
Ik denk dat je iedere dag, ieder moment weer opnieuw kunt beslissen waar je je aandacht, energie aan schenkt. Zelfs de energie van een doorgewinterde yogi groeit niet aan een boom toch? Dus keuzes maken....Het ene moment zal je de energie zelf nodig hebben, het andere moment doe je wat terug voor een ander. Boodschapjes doen voor je zieke buurvrouw of glimlachen naar de moeder met histerisch kind aan de kassa bij Ikea. Kleine gebaren, maar van daaruit kan je het zo groot maken als je wilt, je energie rijkt op dat moment. Dat het een verschil mag maken, groot of klein. Doneren aan de clinic clowns of een kat of hond adopteren uit het asiel. Na het zien van het nieuws met een knoop in je maag geld schenken aan giro 555 aan de Filipijnen.
Maar er zijn ook veel ellendige nieuwsfeiten die aan het gebeuren zijn of al zijn gebeurd, waar je niets meer aan kunt veranderen. Als mier op deze grote bol kun je maar zoveel invloed uitoefenen. Wat doet het met je energie als je wordt volgepompt met ellendige feiten van over de hele wereld? Ik denk dat je ervoor mag kiezen om die te laten voor wat ze zijn. Dat het je geen koude struisvogel maakt als je er voor kiest om de negatieve informatie buiten te houden en je tijd en energie te steken in zaken die je kunt veranderen, in je bereik liggen, waar je energie van krijgt. Te luisteren naar je eigen muziek in plaats van het journaal en daardoor op te laden zodat je vervolgens je energie weer kunt delen. Met jezelf, de zieke buurvrouw of radeloze moeder bijvoorbeeld.
Terug naar de neon pekskes. Carnaval was het hier afgelopen week. De volle maan trok vele party animals. En wel direct naast onze yoga shala en m'n bungalowtje die ik deze keer deel met een vleermuisje die boven m'n voordeur hangt, een spin ter grote van m'n hand die helaas het onderspit heeft moeten delven, want durfde de hut niet meer in, en een enkele kakkerlakachtige kever die m'n klamboe zonder pardon binnen weet te kruipen en op m'n hoofd valt terwijl ik slaap. Waar ik mensen 2 weken geleden nog uitlegde dat Koh Phangan 2 gezichten heeft, yoga en party, en deze naar m'n idee mooi verdeeld zou zijn over 2 kampen, blijkt in de praktijk dat deze 2 werelden minder gescheiden zijn dan ik dacht. Oordopjes zijn geen overbodige luxe. Als ik om 6u opsta en met een slaaphoofd richting shala sjok, is de party nog in volle gang en onze openings Om wordt begeleid door een dreunende beat.
M'n Om is aan het einde van week 2 wel veranderd merk ik. Soms lijkt ie wel never ending en verbaas ik me over de ruimte die er blijkbaar is gecreëerd. Dat is mede te danken aan onze asana teacher die ik Captain Jack heb gedoopt, te danken aan zijn zware, harde stem en bijpassend postuur. Popeye past ongeveer 2 keer in de Captain en is het tegenovergestelde van de Cookiemonster leraar uit Siem Reap. Hij brult je door de Full Primary heen alsof zijn leven ervan afhangt, vol passie en overgave hoor, maar wat meer dan ik aan kan. Je kunt je vast wel indenken hoe het voelt om zo uit savasana te komen ;). Beetje anders dus dan het vriendelijke, zachtaardige stemgeluid dat ik gewend ben van jou of de andere dames. Ik hoor m'n eigen adem geeneens en dat is toch je anker?! Wat moet ik zonder! Afdrijven en verdrinken in gedachten?! Lichte paniek...Hoe ga ik hier mee om de komende weken.
De volgende dag krijgen we oordopjes uitgedeeld en die zijn niet om onze nachtrust te bevorderen. Wanneer je je Ujjayi / StarWars Vader breath oefent, is het een stuk makkelijker om je adem te horen en je ermee te verbinden. Captain Jack zegt, your breath is the king, let it lead the way and never abandon your breath for an asana. Klinkt beetje als een uitspraak die ik me ook voorstel bij je Luke met z'n just breath. Inderdaad, de pranayama oordoples gaat voorspoedig. De oordopjes mogen ook tijdens je practice in blijven om zo beter in contact te blijven met je Ujjayi. M'n adem klinkt als het zacht ruisen van de zee en Jack is ergens naar de achtergrond verdwenen met z'n instructies. Wat een verademing :).
Ik slaap en practice dus met die dingen. Niet altijd hoor, tijdens hatha of yin lessen heb ik ze niet nodig en ook niet tijdens filosofie. Luisteren naar de Australische Peter die inmiddels 68 is maar eruit zit als begin 50, zie ik als echte sponsmomenten, zoveel mogelijk info proberen op te nemen van mantras, chakras tot samskaras. De 6 lesdagen per week zijn van 7u tot 18u dus je aandacht erbij houden in de hitte is wel een uitdaging te noemen. Mijn favoriete verwijzing van Peter zo ver is The Monkey Mind, dat stukje van ons brein dat nooit rust en stil is, altijd maar blijft mompelen tegen je met vaak de meest zinloze opmerkingen waar je helemaal niet op zit te wachten, maar ook lastig het zwijgen op legt. Wat zit je haar stom, hij vindt je toch niet leuk, had ik maar, dat kun jij niet, lelijkerd. Zooooo niet helpend.
Gelukkig geeft ie ons ook tips hoe je de Monkey zonder bananen in het gereel kunt krijgen en je brein op een constructievere manier kunt inzetten of gewoon kunt laten rusten.
Ik voel me een beetje Alice in Wonderland. Waar ik langzaam de yoga weg aan het ontdekken was, word ik nu in een stroomversnelling mee gezogen in een hele nieuwe wereld waarin ik me verwonder en laat uitgedagen om maskers af te zetten. Verder te kijken dan m'n lichaam en geest groot is en de vruchten te plukken die me aan staan, om vervolgens de zaadjes te planten en andere te helpen oogsten.
Zomaar wat momenten uit mijn training zover.
De Cambodjaanse bubble is van de een op de andere dag getransformeerd tot Yoga bubble inclusief huiswerk, struikelen over m'n eigen benen en Sanskriet, spierpijn en groeiende biceps. Wat leuk dat we de bubble inclusief natte ogen hebben kunnen delen afgelopen week. Hoe is het met je rug ;)?
Nog een dikke week bikkelen en dan moet het kunstje geklaard zijn en begint het echte jongleren. Maar eerst nog examen doen :s. Wat voor nu, en ver erna van belang is en waar de teachers op hameren, deel je ervaringen, het kan een ander helpen ook al sta je aan het begin van je weg. Klinkt me bekend in de oren. Never be afraid to share your story, it might inspire others. Zo is dat maar net hè Teach ;) ? Nu we het daar toch over hebben....waar ben jij zoal mee bezig behalve mij inspireren, lieve Brandweervrouwe?
Ik ga genieten van m'n vrije dag hier. Goed uitrusten, zonnen en veel eiwitten eten ;).
Liefs en hoie!
X Bijna yoga Teach :)
Je wordt vast een geweldige teacher, je weet hoe je mensen mee kunt nemen! Succes komende week , hou je taai en focus :-)